———————–
“Ως σύμπας ο Ελληνικός κόσμος και η ημετέρα πόλις μεγαλοπρεπέστατα εώρτασε την μεγίστην πασών εν τε θρησκεία και τω ελληνισμώ εορτήν της 25ης Μαρτίου.
Από της παραμονής η αγορά μας παριστά θέαμα ελληνοπρεπέστατον, δάφναι και μύρτα και άνθη παντοία, και Σημαίαι κυανόλευκοι και εικόνες των ηρώων του 1821 εκόσμουν αύτην. Άμα δε τη ροδοδακτύλω της 25ης τα τηλεβόλα μας εβρόντησαν μέχρι Πρεβέζης, και τις αγνοεί, οπόσα δάκρυα έρρευσαν εκ των οφθαλμών των απέναντι και τοσούτω πλησίον ημών ευρισκομένων δούλων αδελφών μας! Πόσοι παλμοί και πόσαι ψυχικαί αγωνίαι, και πόσαι ευχαί!
Περί την 9 ½ Π.Μ. κατά το επί τούτω Πρόγραμμα του κυρίου Νομάρχου αι πολιτικαί, αι δικαστικαί και αι Στρατιωτικαί Αρχαί άπασαι εν μεγάλη στολή επλήρουν τον Ναόν της Μητροπόλεως. Πλήθος άπειρον συνωθούμενον και στενοχωρούμενον πληρώσαν τον Ναόν έφθανον μέχρι της αυλαίος Θύρρας.
Όλη η Πόλις ήτο εκεί! Ουδέποτε άλλοτε είχε συρρεύσει τοσούτος λαός. Μετά την δοξολογίαν και τας συγκινηκωτάτας ευχάς υπέρ των ηρωικώς αγωνισαμένων και υπέρ της εληυθερίας πεσόντων ηρώων του 21, ανήλθε το βήμα ο συμπολίτης ημών Κύριος Ν. Χ. Αμβράζης. Διά φωνής ευήχου και σθεναράς, ενώ τα βλέμματα πάντων είναι προσηλωμένα επ’ αυτού, άρχεται του Πανηγυρικού λόγου. Μετά βραχύ προοίμιον, δι ου κατέδειξε το ύψος της ημέρας και ότι δύο αι μεγάλαι ελληνικαί εορταί και δύο τα μεγάλα εθνικά Πάσχα, το της 29 του Μαίου του 1453 Σταυρώσιμον Πάσχα του έθνους, το δε της 25 Μαρτίου του 1821 Αναστάσιμον, και ότι αμφότερα οφείλει να εορτάζη ο ελληνισμός το μεν, πενθών και αναμιμνησκόμενος της πανωλεθρίας του έθνους, το δε αγαλλόμενος και δοξολογών, άρχεται είατα αφηγούμενος εν τω πρώτω μέρει του λόγου του τα κλέα ηρώων και κατορθώματα, ελλήνων ανδρών, ενδιατρίψας εν τω δευτέρω μέρει κυρίως εις τα περί της μάχης του πλησιέστατα ημίν χωρίον Πέτα, της κατά το 1822 γενομένης, μνημονεύσας των τε Ελλήνων και Φιλελλήνων. Ότε δε μετά το φλογερόν προοίμιον ο ενθουσιασμός έφθασεν εις το κατακόρυφον, φρενητιώδη ζήτω και παρατεταμέναι εκ μυρίων στομάτων φωναί λατέσεισαν την οροφήν του Ναού.
Είτα δ’ εν σώματι μετέβησαν πάντες εις την οικίαν του Δημάρχου ημών Κυρίου Ι. Καραπάνου. Καθ΄όλην την ημέραν χαρά και αγαλλίασις έστεφε την πόλιν. Ηκούετο δε μετά παραπόνου πάντοτε «Στην ελευθερία του Κάμπου! Και στα Γιάννενα να δώσει ο θεός!….»
Την εσπέραν η πόλις ήτο κατάφωτος. Η δε συρροή ην μεγάλη εν τη Λέσχη μας «ο Σκουφάς» ωμίλησε δε ο Γυμνασιάρχης ημών κυρ. Σ. Καλέλλης, ενδιατρίψας ιδίως εις τα της τύχης του έθνους ημών από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι του 1821. Ο επίλογος ην φλογερός, παροτρύνας προς επιτέλεσιν ενδόξων έργων, αφού ημείς πλείονα έχομεν τα μέσα προς επιτέλεσιν τοιούτων, έτερα ζήτω κατέσεισαν την αγοράν. Και άπασα σχεδόν η νυξ δε ήτο η συνέχεια των της ημέρας.
Ούτως έληξεν η εορτή της 25ης Μαρτίου εν Άρτη, ήτις ουδέποτε άλλοτε είχε τοσούτον μεγαλοπρεπώς πανηγυρίσει.”
(Πηγή : Εφημερίδα ΑΡΑΧΘΟΣ, αρ. φ. 29, 2 Απριλίου 1884)