“Καλαρρύτες. Μερική άποψη. Στο βάθος η ψηλότερη κορυφή της νότιας Πίνδου Κακαρδίτσα (2.429μ.)” Φωτογραφία του αρχαιολόγου Π. Βοκοτόπουλου από τον Αύγουστο του 1967. (Πηγή : Λεύκωμα ΗΠΕΙΡΟΣ, Θεσσαλονίκη, 2011)

“Καλαρρύτες. Μερική άποψη. Στο βάθος η ψηλότερη κορυφή της νότιας Πίνδου Κακαρδίτσα (2.429μ.)” Φωτογραφία του αρχαιολόγου Π. Βοκοτόπουλου από τον Αύγουστο του 1967. (Πηγή : Λεύκωμα ΗΠΕΙΡΟΣ, Θεσσαλονίκη, 2011)
“Η γέφυρα Παπαστάθη στον Άραχθο, χτισμένη το 1746 από τον Αγάπιο, τον ηγούμενο της Μονής Βίλιζας” – Φωτογραφία του Α. Βερτόδουλου από τη δεκαετία του ’60. (Πηγή : Λεύκωμα ΗΠΕΙΡΟΣ, Γιάννινα, 1995)
Μπορείτε να δείτε μια ακόμη φωτογραφία της γέφυρας και περισσότερες πληροφορίες στο λινκ https://doxesdespotatou.com/i-gefyra-papastathi/
Διάβαση στο βράχο κοντά στο χωριό Βαθύπεδο (Προσβάλα) – Φωτογραφία του Α. Βερτόδουλου από τη δεκαετία του ’60. (Πηγή : Λεύκωμα ΗΠΕΙΡΟΣ, Γιάννινα, 1995)
Ονόματα εν Καλαρρύταις
Παρασκευή : Τσέβω
Κων/νος : Ντούλας, Ντάκης
Γεώργιος : Γκούσιας, Γούλας
Νικόλαος : Κολιός
Σπυρίδων : Πίπης
Θεόδωρος : Σώζος
Απόστολος : Τόλης, Τολίκας
Δημήτριος : Τάκης
Μαρία : Μαρούσω, Μάρω
Αικατερίνη : Ρίνα
Βασιλική : Σίλα
Αναστασία : Τάση
Ελένη : Νίτσα (Πηγή : ΝΕΟΣ ΕΛΛΗΝΟΜΝΗΜΩΝ, τεύχος Α’, Αθήνησιν, 1923)
Στη φωτογραφία ” 1938 – ‘Αποψη Καλαρρυτών από τη Μπουλιάνα” – Φωτογραφία του Σ. Μελετζή.
Από το εξώφυλλο της ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ, τον Μάιο του 1984!
Μερική άποψη της Άγναντας σε φωτογραφία του Π. Βοκοτόπουλου, τον Αύγουστο το 1967. (Πηγή : Λεύκωμα ΗΠΕΙΡΟΣ, Θεσσαλονίκη, 2011)
Οκτώβριος 1958, στην όχθη του Ραφτανίτη. Με λίγα εφόδια στο ντουρβά και στο μπαγκράτσι (κατσαρολάκι) και με πολλά όνειρα στο δρόμο για την Άγναντα. Πρόκειται για την Σπυριδούλα Κοντογιάννη, μαθήτρια τότε στην Α’ Γυμνασίοα και αργότερα, καθηγήτρια φιλόλογο. (Πηγή : ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΓΝΑΝΤΩΝ, Χ. Τούμπουρου, Αθήνα, 2009)
1946 – Μαθητές και μαθήτριες του Γυμνασίου Αγνάντων με τους καθηγητές τους Ηλία Χουλιάρα και Παντελή Χουλιάρα. (Πηγή : ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΓΝΑΝΤΩΝ, Χ. Τούμπουρου, Αθήνα, 2009)
Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας “ΝΙΚΗ” στις 8 Μαρτίου 1941, με φωτογραφικό υλικό από το Αλβανικό μέτωπο, κυρίως του Λάζαρου Ακερμανίδη. (Φωτο από προσωπική συλλογή)
Το φθινόπωρο του 1941, ο ποιητής Γιώργος Κοτζιούλας, για να σωθεί από την πείνα που όλοι έβλεπαν να έρχεται στην Αθήνα, παίρνει τη σωτήρια όσο και προφανή απόφαση να επιστρέψει στη γενέτειρά του, την Πλατανούσα, χωριό των Τζουμέρκων στην Ήπειρο. Καθώς όλα αυτά τα χρόνια ζούσε στην πρωτεύουσα ανάμεσα στην ανέχεια και στην αρρώστια (ήταν φυματικός), είχε οχτώ χρόνια να επισκεφτεί το χωριό του και να δει τους γονείς του. Τώρα όμως η απόφαση ήταν εύκολη, αφού στην Αθήνα της Κατοχής οι προοπτικές επιβίωσης ενός μεροκαματιάρη γραφιά (και μάλιστα φιλάσθενου) θα ήταν ζοφερές. Έτσι, τον Νοέμβριο του 1941 γυρίζει στην Πλατανούσα, όπου θα περάσει τα πρώτα χρόνια της Κατοχής, ίσαμε να προσχωρήσει στους αντάρτες του Άρη και να δημιουργήσει το περίφημο Θέατρο του Βουνού.
Με το που φτάνει ο Κοτζιούλας στο χωριό του, αρχίζει να κρατάει ημερολόγιο, πάνω στις άγραφες σελίδες του ημερολογίου που είχε τυπώσει κάποια φαρμακευτική εταιρεία ίσως, και που το είχε για σημειωματάριο. Οι καταγραφές του είναι πολύ λεπτομερειακές: για τους δυόμισι μήνες από τις 26.11.1941 έως τις 11.2.1942 (εκεί σταματάει το ημερολόγιο) το κείμενο φτάνει τις 190 χειρόγραφες σελίδες, πυκνογραμμένες με τα μικρούτσικα αλλά ευκολοδιάβαστα γράμματά του, ή αλλιως κάπου 40.000 λέξεις. Υπάρχουν και άλλα κατοχικά ημερολόγια του Κοτζιούλα, αλλά από το 1944, όταν πια βρισκόταν με τους αντάρτες. Όλα μαζί τα ημερολόγια βρίσκονται στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, όπου τα εμπιστεύθηκε ο γιος του ποιητή, Κώστας Κοτζιούλας………(Πηγή : https://sarantakos.wordpress.com/)
Η πρώτη σελίδα από το ημερολόγιο του Γ. Κοτζιούλα στα φύλλα της φαρμακευτικής εταιρείας που είχε για σημειωματάριο…