——————–
“….Κι ενώ πλησιάζουνε προς τον Κάμπο, μετά από ένα κουραστικό ταξίδι, έχουν ν’ αντιμετωπίσουν έναν εφιάλτη : τη στέγη και μετά από λίγες μέρες, που θ’ αρχίσει ο γέννος, τα μαντριά.
«Αν πρόκειται για τσελιγκάτα – όπως παλιότερα- ο τσέλιγκας θ’ αποφασίσει, που θα στηθεί το κονάκι, όχι βέβαια στην ίδια περσινή θέση, γιατί εκεί είναι «παλιοκοπριά» και θα είναι καλή αμαλαιά για τα πρόβατα.
Στην αρχή θα συγκεντρωθούν τα απαραίτητα υλικά : λούρες, καλάμια, άχυρα από το βάλτο του Λούρου, βούρλα, φτέρη κι ό,τι άλλο χρειάζεται… Στην πιο πλεονεκτική θέση θα στηθεί η καλύβα του τσέλιγκα και κάπου εκεί κοντά και όσων άλλων θα ξεχειμωνιάσουν μαζί, χωρία να έχουν, ίσως, δικά τους ζωντανά και γι’ αντάλλαγμα βοηθούν τον τσέλιγκα στις διάφορες δουλειές της στάνης…(Πηγή : ΣΥΡΡΑΚΟ, ΠΕΤΡΑ-ΜΝΗΜΗ-ΦΩΣ, Τόμος Β’, Συρράκο, 2004)
Στη φωτογραφία της Ε. Παπαδημητρίου περίπου το 1930 «Καλύβια Σαρακατσάνικα στην Άρτα», από το Λεύκωμα ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ – ΗΠΕΙΡΟΣ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, Αθήνα, 1977)
