——————–
“Αξημέρωτα φτάνουμε στα ποτάμια. Ο Σπύρος έκοψε μπροστά καμιά δεκαπενταριά πρόβατα και τα κριάρια με τα κουδούνια και τα πέρασε απέναντι. Ο ίδιος πήρε θέση καμιά πενηνταριά μέτρα πιο κάτω από το γεφύρι ώστε να προλαβαίνει όσα πρόβατα θα παράσερναν τ’ αγριεμένα κύματα. Πέρασαν καμιά κατοστή πρόβατα με τη σειρά ένα-ένα πάνω στο γεφυράκι, όταν όμως πλάκωσε το κοπάδι στάθηκε αδύνατο να τηρηθεί η τάξη. Πάνω από διακόσια πρόβατα έπεσαν μέσα στα ορμητικά νερά του ποταμού πασχίζοντας να ριχτούν στην αντίπερα όχθη. Πολλά απ’ τα πρόβατα τα κατάφεραν. Αρκετά όμως αχαμνά ζυγουράκια και γερασμένες προβατίνες “είδαν το χάρο με τα μάτια τους”. Τα ξέβραζε το ποτάμι ως το σημείο που στεκόταν ο Σπύρος. Άλλα τα έπιανε με την γκλίτσα του, άλλα με τα χέρια του πέφτοντας μέσα στο ποτάμι, άλλα τα ενθάρρυνε με τις φωνές του………
Τα καημένα τα προβατάκια σαν πέρασαν το ποτάμι , τινάζονταν να στραγγίσουν το παγωμένο νερό από πάνω τους. Πολλά μαζεύτηκαν κουβάρι από τη νυχτιάτικη ψυχρολουσία. Ιούνιος μήνας στα βουνά, το πρωινό αγέρι ήταν φονικό, τα νερά κρούσταλλα από τα χιόνια, ο ήλιος πουθενά…..Τελευταίες πέρασαν πάνω στο γεφυράκι οι γίδες του κοπαδιού, προσεκτικές – προσεκτικές σαν μεγαλοκυρίες φροντίζοντας να μην βρέξουν ούτε τα ακρόνυχά τους. Το μικρό πουλάρι το πήρε αγκαλιά ο Σπύρος και το πέρασε άβρεχτο απέναντι. ….”(Πηγή Άρθρο του Ν. Καρατζένη με τίτλο Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΝΟΜΑΔΩΝ ΣΤΙΣ ΒΟΥΝΟΚΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ, Ηπειρωτική Εταιρεία, τχ. 293, 2005)
Στη φωτογραφία “Ξυλογέφυρο στους Μελισσουργούς” (Η φωτο είναι του Β. Γκανιάτσα από το βιβλίο του Α. Σχισμένου ΑΡΑXΘΟΣ, Ο ΘΕΟΠΟΤΑΜΟΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ, Αθήνα, 2002)
