Βεγγέρα (και βεγκέρα) : βραδυνή συγκέντρωση για συναναστροφή και διασκέδαση, συνήθως σε σπίτι. Λέξη που έχει απαλειφθεί από το ελληνικό λεξιλόγιο, έτσι που, ασφαλώς κανείς νέος σήμερα δεν γνωρίζει τη σημασία της – ούτε ίσως και πολλοί ενήλικες. Πόσο μάλλον όταν ένα από τα πλέον δημοφιλή στέκια της πόλης της Άρτας σήμερα, φέρει αυτό το όνομα…
Οι βεγγέρες λοιπόν από τα χρόνια της κατοχής και μετά ήταν ο πιο ανέξοδος τρόπος και συνάμα και ο πιο κοινός τρόπος αναψυχής και συναναστροφής των Αρτηνών, τότε που οι επιλογές, ιδιαίτερα για τους νέους, ήταν έτσι κι αλλιώς ελάχιστες, όπως και τα μέσα που διέθεταν. Τα σπίτια με φτωχό φωτισμό για λόγους οικονομίας, δεν διέθεταν καμιά από τις ανέσεις που προσφέρει σήμερα στους καλεσμένους του ακόμα κι ο πιο ταπεινός νοικοκύρης, εκτός ίσως από ένα ραδιόφωνο και σε σπάνιες περιπτώσεις, ένα γραμμόφωνο για δίσκους των 75 στροφών. Αρκούσε όμως ένα κρασί (συνήθως ρετσίνα) και κανένας χειροποίητος μεζές, όχι μεγάλα πράγματα βέβαια, ώστε μετά την κουβέντα, να ανάψει και το κέφι…Πολλές φορές, όταν οι Αρτηνές ζέστες ήταν ανυπόφορες, η μάζωξη γινόταν στον κήπο, – πολλά σπίτια της Άρτας τότε είχαν κήπους -, κάτω από τις πορτοκαλιές και τις λεμονιές και με τη μυρωδιά από τα μαργαριτάρια, τις μπιγκόνιες και τους μενεξέδες να γεμίζει τον αέρα…
Εκείνο που μετρούσε και που έφτιαχνε την παρέα, ήταν κάτι πολύ πολυτιμότερο, που παρά την ανέχεια, υπήρχε τότε άφθονο : η επιθυμία για συντροφιά, για ανταλλαγή πληροφοριών, για ενημέρωση και η προσμονή να πάρεις απαντήσεις από γνωστούς και φίλους…. Συχνά πάλι σ’ αυτές τις συγκεντρώσεις, κάποιος έφερνε την κιθάρα του ή την φυσαρμόνικα για να συνοδεύσει την παρέα στο τραγούδι, κι οι Αρτηνοί τότε ένιωθαν συντροφικά μέσα από το τραγούδι και το διασκέδαζαν στ’ αλήθεια, ιδιαίτερα μετά από μια εποχή δυστυχίας και ανασφάλειας που ήξεραν ότι ήταν εκεί, και τους περίμενε, μόλις έβγαιναν έξω από το χώρο και το χρόνο της βεγγέρας…Οι βεγγέρες, συνεχίστηκαν για δυο δεκαετίες ακόμα και εκεί, από τα τέλη της δεκαετίας του ‘60, άρχισαν να φθίνουν….
Στη φωτογραφία “Καλοκαιρινή βεγγέρα”! (Η φωτογραφία είναι από το αρχείο της κ. Σοφίας Εξάρχου)
