EIXAME ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΥΠΝΟΣ

—————————-
“Εγώ έφυγα αμέσως σαν Προϊσταμένη αδελφή για το νοσοκομείο διακομιδής στην Άρτα. Μας έφερναν τους τραυματίες από το μέτωπο και μετά τις πρώτες περιποιήσεις και χειρουργικές επεμβάσεις τους στέλναμε στα μετόπισθεν………….
Όταν φθάσαμε στην Άρτα, αρχίσαμε από το μηδέν. Επιτάχθηκε το σχολείο για την εγκατάσταση του νοσοκομείου και πριν καλά – καλά οργανωθούμε, άρχισαν να έρχονται οι πρώτοι τραυματίες. Λίγο αργότερα, πριν φθάσει το δεύτερο κλιμάκιο αδελφών νοσοκόμων, άρχισαν να μας φέρνουν στρατιώτες με κρυοπαγήματα. Είχαμε απόλυτη ανάγκη από βοήθεια και ζητήσαμε να μας βοηθήσουν νέοι από τα σχολεία. Προθυμοποιήθηκαν να έρθουν όλα τα παιδιά και δωδεκάχρονα ακόμα και έκαναν ένα σωρό δουλειές από αγγαρείες ίσαμε αλλαγές επιδέσμων.” (Από τα γραφόμενα της Μαρίας Παπάγου, όπως δημοσιεύτηκαν στο βιβλίο του Κ. Βάγια Η ΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ, Άρτα, 2004)

Στη φωτογραφία ο ιατρός – χειρούργος ‘Αρης Βενέτης, με τις εθελόντριες νοσοκόμες Ντέμσια Αγγελική, Τάχου Αικατερίνη και την δασκάλα Ντέμσια Αικατερίνη στα σκαλοπάτια του 1ου Δημοτικού Σχολείου Άρτας. (Φωτο από αρχείο Κ. Μπανιά) 

13 Νοεμβρίου 1941 : Απόσπασμα από το βιβλίο “Ημερολόγιο” του Διευθυντή Γυμνασίου Θηλέων Άρτας σχετικά με την επίταξη δύο αιθουσών από τους Ιταλούς (Πηγή : ΓΑΚ Άρτας) 

Δημοσιεύθηκε στην Η Άρτα στην κατοχή και την Αντίσταση. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *