Στην περιοχή του Κομποτίου, εκεί όπου χαράχτηκαν τα πρώτα σύνορα του ελληνικού κράτους το 1832, δεσπόζει η παλιά τουρκική κούλια, ένα πέτρινο οχυρό που έμελλε να γίνει σιωπηλός μάρτυρας της Ιστορίας. Χτισμένη για να εποπτεύει τον δρόμο και να προστατεύει την περιοχή, η κούλια υπήρξε για δεκαετίες σημείο αναφοράς σε έναν τόπο όπου συναντήθηκαν διαφορετικοί κόσμοι και πολιτισμοί. Με τους αιώνες να αφήνουν τα σημάδια τους πάνω στις λιθόχτιστες πλευρές της, η παρουσία της παραμένει επιβλητική, θυμίζοντας στους νεότερους τις θυσίες και τις αγωνίες που συνόδευσαν τη γέννηση της νεότερης Ελλάδας.
Δυστυχώς, οι έντονες βροχοπτώσεις του Μαΐου προκάλεσαν την κατάρρευση τμήματος του μνημείου, αποκαλύπτοντας τη φθορά που σωρεύει ο χρόνος και τον κίνδυνο της οριστικής απώλειας. Η εικόνα αυτή δεν αποτελεί μόνο πληγή για το τοπίο του Κομποτίου, αλλά και προειδοποίηση για την ανάγκη άμεσης μέριμνας και προστασίας. Η κούλια δεν είναι απλώς ένα ερείπιο· είναι κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης, ένα ζωντανό τεκμήριο που συνδέει την τοπική ιστορία με την εθνική πορεία. (Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για τις κούλιες στην περιοχή της Άρτας στο λινκ https://www.kastra.eu/castlegr.php?kastro=platy)
Στη φωτογραφία “Άποψη της κούλιας από τον δρόμο όπου φαίνεται το τμήμα που έχει καταρρεύσει πρόσφατα….”
