“Το κτίριο του κινηματογράφου ΠΑΛΛΑΣ έχει τρεις αρχιτεκτονικές φάσεις : Στην πρώτη φάση, στα 1954-1956, η είσοδος ήταν από το Στρατέικο, εκεί ήταν το ταμείο και μετά ένας διάδρομος που οδηγούσε στην αίθουσα, η οποία ήταν σε παράλληλη διάταξη με το δρόμο, δηλαδή η οθόνη ήταν στο «νότο» παράλληλα προς το κεντρικό δρόμο, πίσω είχε τη μηχανή προβολής, wc, και την έξοδο κινδύνου και διάδρομο ανάμεσα στις 300 θέσεις 1,5 μέτρο. Η εφημερίδα «Αμβρακία», της 21/08/1964 κάνει αναφορά “στον Παναγιώτη Καλαντζή, ο οποίο έκλεβε τα εξαρτήματα από τα καθίσματα με κίνδυνο τραυματισμού του κοινού και του ιδιοκτήτη”.
Στη δεύτερη φάση η είσοδος μεταφέρεται στο κεντρικό δρόμο, κατά εκτίμηση της κυρίας Ζηνοβίας πιο δεξιά από σήμερα, και ήταν μια μονοκόμματη αίθουσα με ένα χωλ, το ταμείο ήταν μπροστά. Σήμερα ο χώρος αυτός κλείστηκε αλλά υπάρχουν ίχνη ηλεκτρολογικής εγκατάσταση στο τοίχο. Είχε πρόσβαση στην πλατεία ή μέσω της σκάλας στο εξώστη. Αυτός είχε 360 ή 380 καθίσματα με την οθόνη κάθετα στον κεντρικό δηλαδή στη δύση: κοινό και στην ανατολή: η οθόνη προβολής, w.c. γυναικών και των ανδρών που ήταν έξω στο χωλ κοντά στο κυλικείο, και η μηχανή προβολής πάνω στο εξώστη όλα αυτά από το 1956 έως την ανακαίνιση του 2000.
Στην τρίτη φάση τη σημερινή έχει μετατοπιστεί η είσοδος προς αριστερά, καταργήθηκε το παλαιό χωλ και μειώθηκε το μήκος της πλατείας, ώστε να γίνει ένας διάδρομος με κυλικείο, w.c. και αίθουσα προβολής, σφραγίστηκε ο εξώστης από την πλατεία και έγινε μια νέα αίθουσα με σκηνή και αναβαθμίστηκε η ποιότητα ήχου με σύγχρονα δεδομένα, άλλαξε θέση το ταμείο και η επαφή με το κεντρικό δρόμο έγινε πιο άμεση.” (Πηγή : Πτυχιακή Εργασία του Πολέμαχου Πασχαλίδη με θέμα Η ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ “ΕΙΚΟΝΑ” ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΕΙΑΚΕΣ ΠΗΓΕΣ [1945 – 1967], Άρτα, 2011)
Στη φωτογραφία του Λάκη Γάκη, “Η είσοδος του κινηματογράφου ΠΑΛΛΑΣ”, επί της Βασιλέως Πύρρου το 1970. Με μεγάλα γράμματα στη μαρκίζα του κινηματογράφου, η ταινία που παιζόταν εκείνη την εποχή “Ο Αστραπόγιαννος”. Η ταινία, “Ο Αστραπόγιαννος” προβλήθηκε τη σαιζόν 1970-71 και έκοψε 391.874 εισιτήρια. Ήρθε στην 7η θέση σε 87 ταινίες.
Η ταινία απέσπασε το βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1970, ενώ ο Νίκος Κούρκουλος κέρδισε το βραβείο Α΄ Ανδρικού ρόλου.
Στην ταινία περιλαμβάνονται πολλά πολιτικοκοινωνικά μηνύματα, αφού αναφέρεται στην εποχή λίγο μετά την επανάσταση του 1821. Ένας ξακουστός αρματολός, ο Γιάννος, αναγκάστηκε να βγει στο βουνό και να γίνει κλέφτης. Μετά την απελευθέρωση επιστρέφει στο χωριό του όπου το όνομά του έχει γίνει θρύλος και τα κατορθώματά του τραγούδια – ο Αστραπόγιαννος. Βλέποντας όμως ότι ο τσιφλικάς της περιοχής, ο Κωσταντής Βελούσης, έχει πάρει τη θέση του τούρκου αγά και ότι καταπιέζει εξίσου τους συγχωριανούς του, δεν διστάζει να συγκρουστεί μαζί του. Σε μια αναμέτρηση σκοτώνει τον γιο του τσιφλικά (Νίκο Γαλανό). Η συνάντηση του με τον παλιό του φίλο Φώτο σηματοδοτεί τις επιδρομές κατά των κοτζαμπάσηδων. Μετά από προδοσία, πέφτει σε παγίδα των χωροφυλάκων. Νεκρός, γίνεται αιτία προκειμένου οι κολίγοι να συνειδητοποιήσουν τη θέση τους……
Αν κρίνουμε από την αντίστοιχη σελίδα στο facebook η ταινία φαίνεται να είναι δημοφιλής ακόμη και σήμερα…
https://www.facebook.com/%CE%9F-%CE%91%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%82-118136424925024/