Ορμώμενοι από την αναφορά στην προηγούμενη δημοσίευση για τα ” όργια μεταξύ λαϊκών και μοναχών” αξίζει να αναφέρουμε τη μαρτυρία του Δ. Τσοποτού όπως την παραθέτει ο Ν. Ζιάγκος στο βιβλίο του ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΗΠΕΙΡΟΣ και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο ” Τα μοναστήρια και οι ιδιοκτησίες τους” :
Ορισμένοι καλόγεροι κατέβαιναν νταβραντισμένοι στις πόλεις και γλεντοκοπούσαν, μάλιστα με γυναίκες. Είναι χαρακτηριστική μια αναφορά των κληρικών της Άρτας σχετική με όλα τα μοναστήρια της περιοχής της. ” Οι εν θείοις και σεβάσμιοις πατριαρχικοίς σταυροπηγίοις και τοις λοιποίς μοναστηρίοις ιερομόναχοι τε και μοναχοί, εισερχόμενοι εν τη πόλει της Άρτης και περινοστούντες εν αυτή καθ’ εκάστην αυθαδώς και αδεώς εσθίουσι και πίνουσι μετά γυναικών και παιδιών και πολλάκις ευρίσκονται συμφθειρόμενοι και αισχρώς μιγνύμενοι ου μόνον μετά κοσμικών γυναικών, αλλά μετά και μοναζουσών και ότι πολλαί γυναίκες κοσμικαί και μονάζουσαι εισερχόμεναι εν τοις ανδρώοις μοναστηρίοις ευρίσκονται κοιμώμεναι εκείσαι νύχτας πολλάς, μήτε Θεόν φοβούμεναι, μήτε ανθρώπους ευλαβούμεναι……” πιο περίεργο φαινόμενο από αυτό των μοναστηριών της Άρτας να μπαινοβγαίνουν στα ανδρικά μοναστήρια οι καλόγριες και να συζούν του καλού καιρού με τους καλόγερους, δεν υπάρχει……
Στη φωτο λιθογραφία του 17ου αιώνα με τίτλο Frate Greco in schena, (Η πίσω πλευρά Έλληνα μοναχού) – Πηγή ΓΑΚ
