………….Έτσι μιλώντας για τόνα και για τάλλο φτάσανε σ’ένα νερόμυλο. Τους ταξιδιώτες βγήκε να καλωσορίσει ο μυλωνάς και τους κάλεσε να περάσουν τη νύχτα κοντά του. Ακουγόταν το νερό να φεύγει μα ο μύλος δεν δούλευε….
-Χάλασε το ρημάδι, τους εξήγησε, μην κοιτάτε τώρα που κατάκιασε το ποτάμι. Από το τελευταίο νερό ξεχαρβαλώθηκε η λιθαρένια θέση του και το μαστορεύω!
Παραπονιόταν ο μυλωνάς πως κάθε χρόνο τα ίδια τραβούσε.
-Το φετεινό χειμώνα μάλιστα , μας αφάνισαν οι βροχές, είπε. Άμα έχει κατεβασιά, είμαστε για κλάματα….Άιντε να συγκρατήσεις ποταμό. Δεν είναι βλέπεις κουρνέλιασμα να στάζει…..τα κάνει όλα σμπαράλια!…Καμμιά ώρα θα μάθετε πως πήρε κ’εμένα και το μύλο μαζί και μας έπνιξε στη θάλασσα…..( Από το βιβλίο του Κ. Πενταγιώτη “1814 ΠΡΙΝ ΑΝΘΙΣΕΙ Η ΣΟΥΒΛΑ”, ΑΘΗΝΑ, 1960)
Στη φωτογραφία το χωριό Βίγλα Άρτας πλημμυρισμένο (Φωτο από την σελίδα Η ΝΥΦΗ ΤΟΥ ΑΜΒΡΑΚΙΚΟ)
Στη δεκαετία του 50, όταν η Άρτα ακόμη πλημμύριζε…(Φωτο από ιδιωτική συλλογή)
