Το παρακάτω άρθρο προέρχεται από εφημερίδα της Άρτας των ετών 1934-1935, μια εποχή κατά την οποία το ποδήλατο έκανε σταδιακά την εμφάνισή του ως μέσο μετακίνησης, ψυχαγωγίας αλλά και βιοπορισμού. Μέσα από το σύντομο αυτό σημείωμα, με το χαρακτηριστικό ύφος του τοπικού Τύπου του Μεσοπολέμου, αποτυπώνεται εύγλωττα η αντίθεση ανάμεσα στην επιβολή της τάξης και στην καθημερινή ανάγκη των απλών ανθρώπων να εργαστούν.
Η παρέμβαση των αρχών για την «τάξη» των ποδηλατών και η μετέπειτα αντίδραση των μικροεπαγγελματιών αποδίδουν ζωντανά τη μικροκοινωνία μιας επαρχιακής πόλης που προσπαθούσε να ισορροπήσει ανάμεσα στο παλαιό και το νέο, ανάμεσα στη συνήθεια και την πρόοδο. Ένα μικρό επεισόδιο, αλλά χαρακτηριστικό του πνεύματος της εποχής.
“ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΤΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ…
Ο νέος Αστυνομικός Διευθυντής Άρτης, περί του οποίου πολλά τα καλά ακούσαμε, ο Ταγματάρχης της Χωροφυλακής κ. Βογιατζάκης, αφού έλαβε γνώση σχετικού σχολίου μας δημοσιευθέντος σε προηγούμενο φύλλο του «Ελευθέρου Λόγου», διέταξε όπως απαγορευθούν εφεξής – όπως εμείς προτείναμε – οι ποδηλατοδρομίες από Διαμάντη μέχρι Διοδίων, προς αποφυγή δυσαρέστων συνεπειών, ιδίως κατά τις ώρες του περιπάτου.
Όπως ήταν επόμενο, οι επιχειρηματίες κάτοχοι ποδηλάτων διαμαρτυρήθηκαν για την αυστηρή αυτή διάταξη, και ο κ. Δήμαρχος παρεκάλεσε τον κ. Αστυνομικό Διευθυντή να άρει τη διαταγή αυτή, για να μη ζημιωθούν στην εργασία τους μερικοί φτωχοί βιοπαλαιστές, οι οποίοι, κατόπιν της διαταγής αυτής, είναι υποχρεωμένοι να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους έξω από την Άρτα – πράγμα το οποίο είναι τελείως αδύνατο.
Εμείς επί του προκειμένου έχουμε να συστήσουμε μία μέση λύση, εφόσον να απαλλαγούμε τελείως από τον κίνδυνο των ποδηλατιστών δεν είναι δυνατόν: να επιβληθεί εις τούτους από την Αστυνομία να διέρχονται από Διαμάντη μέχρι Διοδίων με την ελάχιστη ταχύτητα. Εάν κάποιος εξ αυτών δεν τηρεί τη διαταγή αυτή, να συλλαμβάνεται αμέσως από τα αστυνομικά όργανα.” (Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ, Άρτα, 1934)
Στη φωτογραφία ο Τηλέμαχος Δ. Μανούσης (δεξιά), ο τελευταίος της Μεγάλης Αγγειοπλαστικής Σχολής στην πόλη. Στη μέση ο Κώστας Φ. Χαραλάμπης, στρατιωτικός γιατρός. Δεν γνωρίζουμε το πρόσωπο στα αριστερά. Στην Ταμπακιάδα το 1957. (Φωτο από το αρχείο Τ. Μανούση, Παρουσίαση Κ. Μπανιάς)
