Μελισσουργοί 1927

Στο κέντρο με το λευκό κοστούμι ο Γεώργιος Ι. Μπανιάς (Ιατρός – Χειρούργος, Αντιστρ/ος, Ήρωας 1912 -1922, Βουλευτής, Πρώτος Πρόεδρος των Μελισσουργών. Οι 5 αδερφές του : Δήμητρα (Δ. Παπαγιάννης), Θεοδώρα (Δ. Σταυρακάκης), Αγγελική (Αθ. Αραβοσιτάς), Λευκοθέα (Απ. Παπαρούνης), Αναστασία (Γρ. Παππάς). Ο μικρός είναι ο Κωστάκης, γιος του  Δ. Παπαγιάννη & της Δήμητρας Ι. Μπανιά. Επίσης οι αδελφές Αθανασίου Σταρίδα : Ελένη, σύζυγος Γεωργίου Β. Καραβασίλη και η Ροζίνα. Δεξιά του γιατρού, η σύζυγός του Ολίγκα Φικιώρη. (Φωτο από αρχείο των αδελφών Νικολάου & Ιωάννη Β. Μπανιά, Παρουσίαση Κ. Μπανιάς)

Δημοσιεύθηκε στη Αρτινές Οικογένειες | Σχολιάστε

ΤΟ ΜΗΤΡΩΟΝ ΑΡΡΕΝΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΡΑΜΑΝΤΩΝ, ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΣΟΥΜΕΡΚΩΝ, ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΑΡΤΗΣ (καταρτισθέν εν έτει 1883). Γεννηθέντες τα έτη 1845 -1846

Συνεχίζουμε την ανάρτηση του Μητρώου Δήμου Πραμάντων με τα έτη 1845 και 1846. (Πηγή : ΓΑΚ Άρτης)

Έτος γέννησης 1845

1845
1845

Έτος γέννησης 1846

1846
Δημοσιεύθηκε στη Η Απελευθέρωση το 1881 | Σχολιάστε

Τρεις ΑΕΤΟΙ – 1955

Γεώργιος Κεφάλας, Στέφανος Μπόμπολης, Βασίλης Φίλος και ο Χρήστος Βαΐτσης από Πράμαντα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ (Φωτο & Παρουσίαση Κ. Μπανιάς)

Δημοσιεύθηκε στη Η ομάδα του Αετού | Σχολιάστε

Γιάννενα, 21η Φεβρουαρίου 1967

Γιορτάζοντας την Απελευθέρωση των Ιωαννίνων ……Αριστερά ο Θωμάς Ε. Σταμάτης (Μαθηματικός), Ιωάννης Ν. Πέτσας & Ευστράτιος Τράμπας. (Φωτο από αρχείο Κυριακούλας Κουτσούμπα – Σταμάτη, Παρουσίαση Κ. Μπανιάς)

Δημοσιεύθηκε στη Αρτινά Πρόσωπα και Παρέες | Σχολιάστε

Τον καιρό της δικτατορίας….

Περιμένοντας τον Γ. Παπαδόπουλο στην κεντρική πλατεία της Άρτας, στον Άγιο Δημήτριο. Μαθήτριες των Γυμνασίων & Λυκείων με παραδοσιακές φορεσιές και οι καθηγητές τους. Δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς τα σκυθρωπά πρόσωπα όλων των εικονιζόμενων στη φωτογραφία. (Φωτο από αρχείο Αικατερίνης (Κατίνας) Νικολάου – Κούτσικου)

Δημοσιεύθηκε στη Γιορτάζοντας τις Εθνικές Επετείους | Σχολιάστε

ΠΥΡΡΟΣ – ΑΒΕΡΩΦ, 16 ΜΑΡΤΙΟΥ 1930

Μπορεί οι ομάδες να ήταν Γιαννιώτικες, είχαν όμως και κάποιους Αρτηνούς. Στο Γήπεδο Στρατώνων. Ο ΠΥΡΡΟΣ με τις κάθετες ρίγες : Γ. Ρίζος (Ο.Τ.Ε.), Ναπολέων Καργώνας, Ν. Χαραλάμπους, Γαλάτης (τέρμα), Κοράκης, Άρμπηρος, Καλλάρης (HOTEL), Γκόκας, Γεωργίου (Δάσκαλος), Κ. Δερέκας (Δάσκαλος), Φιλοποίμη Καψιόχ(φ)ας (επίσης Δάσκαλος), Κίμων Μαντέλλης (Μαθηματικός).

ΑΒΕΡΩΦ : Στέφανος Ρώιμπας (Δικηγόρος), Ι. Νούσιας (τέρμα) & Φιλοποίμην Γκράτσιος (Γεωπόνοι), Τάκης & Φώτης Μαρτίνη (Έμποροι), Ν. Παππάς (Στρατηγός), Κ. Τσοπελάκος (Δημοτικός Υπάλλ.),  Περίδης & Χ. Δαρίτσης (Πτέραρχοι), Δ. Μαργιώλης (Δασολόγος – Δ/ντής Δασών), Κίμων Μαντέλης (Μαθηματικός). (Φωτο & Παρουσίαση Κ. Μπανιάς)

Δημοσιεύθηκε στη Οι άλλες ομάδες | Σχολιάστε

Ξυλογραφία του 1860 με το Κάστρο της Άρτας

Έγχρωμη ξυλογραφία του 1860 με τίτλο «TOWN FORTRESS OF ARTA IN ALBANIA». (Φωτο από Οίκο Δημοπρασιών)

Εντύπωση προκαλεί σε όσους δεν είναι αρκετά εξοικειωμένοι με την βιβλιογραφία του 18ου και 19ου αι. σχετικά με την Άρτα, η αναφορά ότι η πόλη μας ανήκει στον γεωγραφικό χώρο της Αλβανίας. Είναι πράγματι γεγονός ότι σε πάρα πολλά βιβλία και έγγραφα, κυρίως στα προξενικά και περιηγητικά, η περιοχή μας καταγράφεται ως «Αλβανία». Σύμφωνα με τις γεωγραφικές αντιλήψεις της εποχής «Αλβανία» αποκαλείται ο χώρος της Βαλκανικής που εκτείνεται από το Μαυροβούνιο ως την Πελοπόννησο. Πρόκειται για γεωγραφικό όρο ασαφή, καθώς στις διάφορες πηγές η εντύπωση για τη γεωγραφική έκταση της «Αλβανίας» είναι συγκεχυμένη.

Σε  περιηγητικά κείμενα των αρχών του 19ου αι. καθορίζεται κατά κάποιο τρόπο ο γεωγραφικός χώρος της «Αλβανίας», αλλά οι απόψεις των περιηγητών διαφέρουν. Ο Pouqueville (Voyage en Albanie) συμπεριλαμβάνει στην Αλβανία την περιοχή του Αμβρακικού, το Κάρλελι και μέρος της Θεσσαλίας. Ο Holland (Travels)  θεωρεί ως διαχωριστική γραμμή την Πίνδο. Ο Bartoldy (Voyage) θεωρεί ότι φτάνει μέχρι τα προς το νότο όρια του βουνού του Σουλίου. Σύμφωνα με τον Bellaire (1800) η Ήπειρος ή Κάτω Αλβανία, οριοθετείτε από τη Χιμάρα και το Αργυρόκαστρο, μέχρι το Ξηρόμερο. Γενικά πάντως με τον όρο υποδηλώνεται η περιοχή από τη Σκόδρα ή το Δυρράχιο ως τον Αμβρακικό κόλπο ή και την Ακαρνανία και κάποτε ως την Πελοπόννησο. Έτσι εξηγείται γιατί στα περιηγητικά κείμενα του τέλους του 18ου και των αρχών του 19ου αι., η Νότια Ήπειρος ονομάζεται «Αλβανία». Αντίστοιχα οι κάτοικοι, κυρίως της Ηπείρου, φέρουν την ονομασία «Αλβανοί ή Αρβανίτες», ένα θέμα που είχε προβληματίσει τους λόγιους της εποχής, σύμφωνα με τους οποίους «….η Ήπειρος κακά λέγεται Αρβανιτιά, ενώ κανείς Αρβανίτικα δεν ηξεύρει….(Λ. Βρανούσης, 1952) (Πηγή : Διδακτορική διατριβή με τίτλο ΓΑΛΛΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΔΑΣΩΝ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ 1710 – 1792, Ε. Γιαννακοπούλου, Αθήνα, 1987

Δημοσιεύθηκε στη Η Άρτα στην Τουρκοκρατία | Σχολιάστε

Η Γέφυρα της Άρτας και πεζοί

“Η γέφυρα της Άρτας αποθανατίσασα κ’ γνωστή ως Δηφύδας μούσης” είναι ο υπάρχων τίτλος στη φωτογραφία, ένας τίτλος που δεν έχουμε συναντήσει άλλη φορά και για τον οποίο δεν μπορέσαμε να βρούμε πιο πολλά στοιχεία ως προς την αναφορά “ως Δηφύδας μούσης”. (Πηγή : http://eliaserver.elia.org.gr/)

Δημοσιεύθηκε στη Το Γεφύρι της Άρτας και ο Άραχθος Ποταμός | Σχολιάστε

Οι Τσαρουχάδες – Τσαγκάρηδες

Η λέξη «τσαγκάρης» προέρχεται από το βυζαντινό «τσαγγίον», που ήταν ένα είδος υποδήματος. Οι τσαγκάρηδες, άνθρωποι της αγοράς, της πιάτσας, είχαν αναπτύξει δικό τους, ξεχωριστό «σνάφι», με τους δικούς τους εσωτερικούς κανόνες συμπεριφοράς και συνεννόησης…

Μέχρι και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια που οι περισσότεροι δρόμοι ήταν λιθόστρωτοι ή χωμάτινοι και οι άνθρωποι της υπαίθρου ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία, τα παπούτσια έπρεπε να  είναι γερά για να αντέχουν, να μην κόβονται και να μη χαλάνε γρήγορα. Η καλύτερη λοιπόν λύση ήταν τα «γουρουνοτσάρουχα», που τα έφτιαχναν με δέρμα γουρουνιού αφού πρώτα το αλάτιζαν. Έπαιρναν τα κομμάτια του δέρματος, τα έκοβαν στο σχήμα του ποδιού, τα έραβαν και στη συνέχεια τα φορούσαν. Αντί για κάλτσες, φορούσαν πλεχτά τσουράπια. Η αντοχή τους όμως δεν ήταν μεγάλη γιατί τρίβονταν και ξεραίνονταν. Για να μαλακώσουν, τους έβαζαν λίπος από χοιρινό.

Σιγά – σιγά οι βιομηχανίες παρήγαγαν επεξεργασμένα δέρματα – έτσι μπήκαν στο περιθώριο οι ταμπάκηδες – και τα τσαρούχια γίνονταν καλύτερα. Για να προφυλάξουν τις κνήμες τους έφτιαχναν τις γκέτες, οι οποίες στην αρχή ήταν πάνινες και αργότερα δερμάτινες. Οι πρώτοι τσαρουχάδες στην Άρτα ήταν ο Γιώργος, Χρήστος και Βασίλης Κουτσούμπας και ο Τάχος Στάμος στην οδό Σκουφά. Υπήρχαν όμως τσαρουχάδες και στα χωριά των Τζουμέρκων, όπως στην Πράμαντα και το Συράκο…(Πηγή : ΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ, Γ. Κουτσούμπας, Αθήνα, 2004)

Περισσότερα για την κατασκευή των τσαρουχιών μπορείτε να διαβάσετε στο λινκ https://doxesdespotatou.com/oi-tsaroychades/

Στη φωτογραφία «Αίτηση του Κων/νου Γκούζια, κατοίκου Άρτης, Τσαρουχοποιού, προς το Υπουργείο Στρατιωτικών για να κατασκευάσει 2000 ζευγάρια τσαρουχιών». Τα τσαρούχια, καθώς κρίνουμε από την ημερομηνία του εγγράφου (Σεπτέμβριος 1921) επρόκειτο να κατασκευαστούν για τις ανάγκες του ελληνικού στρατού εν όψει της Μικρασιατικής εκστρατείας. (Το έγγραφο είναι από το αρχείο του Νίκου Φασουλή, που τον ευχαριστούμε θερμά).

Δημοσιεύθηκε στη Το εμπόριο στην Άρτα | Σχολιάστε

ΤΟ ΜΗΤΡΩΟΝ ΑΡΡΕΝΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΡΑΜΑΝΤΩΝ, ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΣΟΥΜΕΡΚΩΝ, ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΑΡΤΗΣ (καταρτισθέν εν έτει 1883). Γεννηθέντες τα έτη 1843 -1844

Πρόκειται για το Μητρώο των Αρρένων του Δήμου Πραμάντων για το οποίο δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με την έκδοσή του, που φυλάσσεται στα ΓΑΚ Άρτης. Ευχαριστούμε θερμά τα ΓΑΚ Άρτης που μας επέτρεψαν την πρόσβαση στο αρχείο του Δήμου. Όπως θα δείτε τα μητρώο των Πραμάντων και το Μητρώο των Μελισσουργών είναι σε ξεχωριστά φύλλα, οπότε θα αναρτώνται με τη σειρά.

Θα ξεκινήσουμε με την ανάρτηση των ετών 1843 και 1844.  Η ανάρτηση των επόμενων χρόνων θα συνεχιστεί εν καιρώ…..

Έτος Γέννησης 1843

1843
1843

Έτος Γέννησης 1844

1844
1844
Δημοσιεύθηκε στη Η Απελευθέρωση το 1881 | Σχολιάστε