—————————–
“…….Με το Γιώργο Στασινό συζητήσαμε με τις ώρες. Για την ιστορία της περιοχής, το όνομα του χωριού, την καθημερινότητα και για τις διάφορες όψεις των προβλημάτων της περιοχής. Ούτε καταλάβαμε πως πέρασε η ώρα κι έφτασε μεσάνυχτα στη βεράντα του ξενοδοχείου, με νυχτερινό φόντο την κοιλάδα του Αχελώου. Το ποτάμι κυλάει τόσο ήσυχα μέσα στη σιγαλιά της νύχτας. Τίποτα δεν ακούγεται. Τον χειμώνα, όταν θα θυμώνει και φουσκώνει, υποψιάζομαι θα τους ξεκουφαίνει. Όπως πρόπερσι που το νερό περνούσε πάνω από τη Γέφυρα του Αυλακιού.
Έψαχνα να βρω τον Δημήτρη Γεροδήμο να τον ευχαριστήσω που με πήρε με το αυτοκίνητο ως το Μεσόπυργο. Αξίζει να αναφέρω ότι ο Δημήτρης είναι ένας νέος κτηνοτρόφος. Έχει με τον πατέρα του πάνω από 300 πρόβατα και γίδια, έχει αγελάδες και επίσης είναι σε ένα πρόγραμμα για τη διάσωση μιας ελληνικής φυλής αλόγων με 20 άλογα, καθώς και σε ένα ακόμα πρόγραμμα για τη μαύρη φυλή των χοίρων. Θεωρώ ότι είναι παράδειγμα επιχειρηματία στο χώρο της κτηνοτροφίας στην ορεινή Ελλάδα. Μου έλεγε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι νέοι στο χωριό ιδιαίτερα για τη μόρφωσή τους, όταν καθημερινά πρέπει να διανύουν ογδόντα χιλιόμετρα για να πηγαίνουν και να έρχονται στο γυμνάσιο και στο λύκειο στην Άνω Καλεντίνη.
Η γραμμή των συνόρων άφηνε τον Μεσόπυργο στο Τούρκικο και ανέβαινε προς το χωριό Βελανιδιά. Συνεχίζοντας άφηνε δεξιά το Οροπέδιο και ακολουθώντας την οροσειρά του Γάβροβου, πάνω από τον Γιαννιώτη, έφτανε στο όρος Χελώνα πάνω από το ομώνυμο χωριό ή Πέτρα, όπως το συναντάμε σήμερα. Το χωριό Πέτρα ονομάζονταν αρχικά Βασιλοχώρι, αλλά έχει μείνει σήμερα γνωστό ως Χελώνα λόγω του βουνού, στους πρόποδες του οποίου κτίστηκε.” (Πηγή ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΑΣΗΤΙΚΟ ΕΩΣ ΤΟΝ ΑΜΒΡΑΚΙΚΟ, Στέφανος Σταμέλλος, Αθήνα, 2018)
Στη φωτογραφία “Ο Αχελώος από τον Μεσόπυργο, 1937” (Φωτο Σπ. Μελετζή, Μουσείο Μπενάκη)
