“Εν τη κώμη υπάρχουσι τέσσαρες εκκλησίαι, νεκροταφείον, σχολεία δε, δημοτικόν, ελληνικόν και παρθεναγωγείον, βρύσεις έχουσαι άφθονον ύδωρ μετοχευόμενον δι’ υδραγωγείου, κατασκευασθέντος δαπάνη του εν Κερκύρα Πάλιου, δέκα καταστήματα διαφόρου είδους, 3 υδρόμυλοι, επί της προς Ιωάννινα οδού και τρεις έτεροι ως και πέντε νεροτριβαί και τρία μαντάνια επί του ποταμού Χρούσα προς την γέφυραν Κωλλέττη….
Η κώμη αύτη στερείται καθ’ ολοκληρίαν δημητριακών και ιδίως κριθής, έχει δε μικράν ποσότητα χόρτου.
Προς τούτους έχει μόνον 10 κλιβάνους ιδιωτικούς, οίτινες σπανίως θερμαίνονται, ελλείψει αφθόνου καυσοξυλείας την οποίαν μεταφέρουσι και πωλούσιν ενταύθα οι κάτοικοι του χωρίου Ντοβίζντιανα. Τούτου δ’ ένεκα η ψήσις γίνεται συνήθως εις γάστρας, υπό τμήματα σφαιρικής επιφάνειας εκ φύλλου σιδήρου (λαμαρίνας), θερμαινομένας διά βοίου κόπρου……)……”(Πηγή : ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΝ ΗΠΕΙΡΟΥ, Ν. Σχινάς, Αθήναι, 1897)
Στη φωτογραφία ” Νερόμυλος στο Συρράκο – 1938″.
Η φωτογραφία είναι του Σ. Μελετζή από συλλογή Α.Γ.Κ.)
