——————-
Στις 20 Δεκέμβρη του 1794 σήκωσε νερό ο Άραχθος. Μέχρι τις γιορτές των Χριστουγέννων το ποτάμι πλημμύρισε και κατέστρεψε μέρος της πόλης. Συνηθίζονταν σε τέτοιες περιπτώσεις ο διοικητής να διατάζει δέηση για να φύγει το κακό. Επρεπε σε όλες τις λειτουργίες να παρευρίσκονται οι κάτοικοι όλων των θρησκειών ανεξάρτητα ποιος έκανε την δέηση. Σύμφωνα με τα γαλλικά και Βενετικά αρχεία έγιναν 3 προσευχές απο τους χριστιανούς στην Παρηγορήτρια, 2 απο τους μουσουλμάνους στο τζαμί της πόλης (πρφ. Το Κιλίτς Μπέη) και μια από τους Εβραίους. Τότε συνέβηκε και κάτι το περίεργο.Αν πιστέψουμε τον Πουκεβίλ, μετά αυτή την πλημμύρα οι μεγάλοι Τούρκοι τσιφλικάδες, οι οποίοι έπαθαν μεγάλες ζημιές στα τσιφλίκια της ποταμιάς πήγαν στην κατή και του ζήτησαν να δικάσει τον ποταμό να επανέλθει στην αρχική κοίτη του και να μην ξαναφουσκώσει. Ο κατής ,αν και έξυπνος άνθρωπος ,δεν τους χάλασε το χατίρι, προκειμένου να τους αποφύγει. Έκδωσε λοιπόν δικαστική απόφαση στην οποία διάταζε τον ποταμό Άραχθο να κάνει, ότι ακριβώς του ζήτησαν οι μπέηδες. Έτσι αυτοί αποχώρησαν ικανοποιημένοι που τους εκπληρώθηκε το αίτημα. Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ ,καθότι και ο κατής αρχικά ίσως δεν κατάλαβε που έμπλεξε. Κάθε φορά που είχε κατεβασιά ο Άραχθος ο κατής και οι Τούρκοι πήγαιναν κοντά , του φώναζαν να αποσυρθεί με βάση την απόφαση, έβριζαν το ποτάμι και του πετούσαν πέτρες καθώς και αντίγραφα της απόφασης. Κατόπιν τούτου επέστρεφαν ικανοποιημένοι πίσω. Και αν τύχαινε να σταματήσει η κατεβασιά, τότε όλοι ήξεραν γιατί σταμάτησε.
Πηγές κειμένου:
1.Αυγερινός Ανδρέου, ≪η Άρτα στον καιρό της Πανούκλας≫ και κ.ε.
2. Πουκεβίλ, Ταξίδι στην Ελλάδα, ΗΠΕΙΡΟΣ, βιβλίο πέμπτο, κεφάλαιο τέταρτο, σελ.
245 επ. Εκδόσεις Τολίδη, Αθήνα 1994
3. Σεραφείμ Ξενόπουλος, Ιστορικό Δοκίμιον περί Αρτας και Πρεβέζης
4. Σιορόκας, Το Γαλλικό προξενείο της Άρτας
5. Μέρτζιος, Βενετικά αρχεία της Άρτας
6. Φώτης Βράκας, Περίπατος στην Οθωμανική Άρτα (Πηγή: (Από δημοσίευση του κ. Lucas Braca στη σελίδα SAVE “IMARET” IN ARTA, GREECE)
Φωτογραφία από το 3D video του Σπύρου Φρίγκα για την Ε.Φ.Α.Άρτας, “Η Βυζαντινή Άρτα”
