——————–
“Ο παλαιότερος φούρνος της Άρτας ήταν της Χαρωνούς, κάποιας κυρίας από το Βελεντζικό που παντρεύτηκε έναν Βολιώτη σαλπιγκτή εύζωνα του 3/40, ονόματι Χαρωνάς.
Αυτός ο φούρνος βρισκόταν στις Ταμπακιάδες υπό τη σκιά των δυτικών πύργων του μεγάλου και ιστορικού κάστρου της Άρτας στην οδό Κομνηνών. Από τον καιρό της Τουρκοκρατίας έψηνε μόνο φαγητά Χριστιανών, Τούρκων και Εβραίων « σε μια ειρηνική πρόθεση ζωής για να πυρώσει ο φούρνος τον ανθρώπινο μόχθο, χώρος σύγκρισης της εξέλιξης του βιοτικού επιπέδου, χώρος ετοιμασίας των ψητών του σπιτιού και της ταβέρνας». Άρτους έψησε μόνο μια φορά στον πόλεμο του 1912-13.
Από την εποχή της «μπελ επόκ» και μέχρι την κατοχή, το φούρνο τον είχε νοικιάσει ο Αλέξης, ένας καλόκαρδος άνθρωπος και βιοπαλαιστής. Τον φούρνο αυτό τον είχε ο Ανδρέας Χαρωνάς και όταν αυτός σκοτώθηκε, η χήρα, η μητέρα του Ευδόκιμου, τον έδωσε στο Χρήστο Γρίβα. Μετά την κατοχή, ο Χρήστος Γρίβας ήταν φούρναρης μέχρι που έκλεισε ο φούρνος το 1988. Ο Χρήστος ήταν προσεκτικός φούρναρης και καλοσυνάτος άνθρωπος. Έλεγε πολύ λίγες κουβέντες, αντίθετα από τον λαλίστατο Κώστα Πίσπερη.Από τον φούρνο αυτό έχω φάει τα νοστιμότερα φαγητά της οικογένειάς μου , όταν μικρός έμενα στους Ταμπακιάδες και φοιτούσα στο Β’ Δημοτικό Σχολείο Άρτας….(Πηγή : ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΡΤΑ, Κ. Τσιλιγιάννης, Αθήνα, 2013)
Στη φωτογραφία πίνακας του Τάκη Βαφιά με τίτλο “Φούρνος Χαρωνούς – Λάδι σε μουσαμά”(Πηγή : Λεύκωμα ΑΡΤΙΝΟΙ ΖΩΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ Η ΑΡΤΑ, Έκδοση Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Άρτας , Επιμέλεια κ. Κ. Βαίτση, 2005)
