“Γνώρισα σήμερα μια καταπληκτική «μικρή» Αρτηνιά, 95 Μαΐων, την κυρία Τιτίνα (Χριστίνα) Τζιμοπούλου.
Η κ. Τιτίνα γεννήθηκε στην Άρτα το 1930, τελείωσε το 1ο Δημοτικό και το Οκτατάξιο Γυμνάσιο, σπούδασε δασκάλα στην Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία στα Γιάννενα και έζησε στην Άρτα μέχρι το 1963 που μετατέθηκε στην Αθήνα, «…γιατί ήταν δύσκολο να έρθει μέσα στην πόλη και έπρεπε να τρέχει στα μακρινά χωριά της περιοχής».
Στις 3 ώρες που πέρασα μαζί της μου έδειξε φωτογραφίες και μου διηγήθηκε στιγμές και γεγονότα από την ζωή της στην Άρτα : άλλα χαρούμενα και συγκινητικά, όπως τότε, το 1941, που οι μαθητές και οι μαθήτριες του 1ου Δημοτικού Σχολείου επισκέφτηκαν με την δασκάλα τους την οικία Κεχαγιά για να τραγουδήσουν και να απαγγείλουν ποιήματα στους τραυματίες απ’ το μέτωπο. Θυμόνταν ακόμη και τους στίχους από το ποίημα που απήγγειλε και τους στρατιώτες να κλαίνε και να σφίγγουν τους μαθητές στην αγκαλιά τους….Αλλά κι άλλες, θλιβερές και άγριες, όπως τότε που την έστειλε η μάνα της στο μαγαζί του πατέρα της στο Μονοπλιό και σηκώνοντας το βλέμμα της, αντίκρυσε έναν Αρτηνό, κρεμασμένο από την κολώνα της Ηλεκτρικής στην πλατεία και γύρισε στο σπίτι της τρέμοντας και με πυρετό, έχοντας πάθει νευρικό κλονισμό, που την ταλαιπώρησε για καιρό. «Τότε δεν ήξεραν, νόμισαν ότι αρρώστησα, εγώ όμως ήξερα και αυτή η εικόνα με στοιχειώνει ακόμα….».
Μου έκανε τεράστια εντύπωση, πέρα από την εφράδειά της και την καθαρότητα του λόγου της, η μνήμη της : θυμόνταν ακόμη και τα στιχάκια που τραγουδούσε η Κίτσα Δάμικα, μια νεαρή τραγουδίστρια που είχαν φέρει οι συγγενείς της, οι αδελφοί Τζιμόπουλοι, στο κέντρο που έπαιζαν με την ορχήστρα τους, στου Βίκτωρα Σακκά, στιχάκια πονηρά, που σκανδάλιζαν τα ήθη και τις καθωσπρέπει αστικές Αρτηνές οικογένειες της εποχής. Αλλά και τους στίχους που τραγούδησε η Ρίτα Τάχου και η Γιούλια Ρίζου, ντουέτο με τον Αχιλλέα Τσουβάλα, στην παράσταση που είχαν δώσει στο θέατρο του ΟΡΦΕΑ, στην Πλατεία Κιλκίς, το 1942 οι Αρτηνοί φοιτητές. Όπως και τα λόγια από το σκετς που έπαιζε ο Νίκος Ρίζος με τον Λάκη Κογιαντή… Κι αυτά την πρώτη μέρα της παράστασης γιατί την δεύτερη εμφανίστηκαν στο θέατρο οι Ιταλοί…βλέπετε ο χαφιεδισμός ήταν σπορ της εποχής!
Μιλήσαμε και για πολλά άλλα….. Κι έφυγα με την ευχή να φτάσει η κυρία Τιτίνα τα εκατό και να τα ξεπεράσει, με τα γαλανά της μάτια πάντα αστραφτερά και καλωσυνάτα κι έτσι να έχουμε την ευκαιρία να ειδωθούμε και να τα πούμε ξανά στο μέλλον….” (Κείμενο : Αναστασία Καρρά),
Στη φωτογραφία, από το αρχείο της κ. Τιτίνας Τζιμοπούλου, οι μαθητές του 1ου Δημοτικού σχολείου Άρτης το 1936, με τις δασκάλες τους : Ναταλία Μπιτζελέκη, Ελένη Ζωγράφου, Χριστίνα Λοτσάρη και τον δάσκαλο Τζουμάκα. Η Τιτίνα, μαθήτρια της Α’ Δημοτικού, είναι στην προτελευταία σειρά, τέταρτη από δεξιά, με τον άσπρο φιόγκο στα μαλλιά. Κάπου στην πρώτη γραμμή, καθιστός και ο συμμαθητής της Αντώνης Στρατής.
…και η φωτογραφία χωρίς πασπαρτού!
