“….Το Εργατικό Κέντρο της Άρτας ιδρύθηκε αμέσως μετά την απελευθέρωση. Όταν ο ΕΛΑΣ κατέλαβε την Άρτα, με πρωτοβουλία των εργατικών στελεχών του Κ.Κ.Ε., τα τρία πρώτα εργατικά σωματεία, των οικοδόμων, των κλαδευτών και των τσαγκαράδων, έκαμαν το ιδρυτικό καταστατικό του Εργατικού Κέντρου της Άρτας που εγκρίθηκε από το Πρωτοδεκείο. Στη προσωρινή διοίκηση ήταν ο Κώστας Πανούτσος σαν πρόεδρος, ο Μήτσος Σταύρου (Κράους) και ο Κώστας Χειμαριώτης σαν μέλη. Το Μάη του 1945, παίρνω εντολή από το κόμμα να αναλάβω το Εργατικό Κέντρο….. Βέβαια ούτε εγώ είχα καμιά μεγάλη πείρα, αλλά το κόμμα με επέλεξε και για το λόγο ότι η ταυτότητά μου έγραφε «Επάγγελμα : εργάτης», ενώ τα περισσότερα στελέχη κόμματος παρουσιάζονταν σαν διανοούμενοι……
Διορίζομαι λοιπόν γραμματέας του Εργατικού Κέντρου και άρχισα να κινούμαι ελεύθερα και νόμιμα, νοικιάζουμε κι ένα μαγαζί στην αγορά, του Λ. Σούκη, δίπλα από την κλινική του Αλεξίου, βάζουμε μέσα ένα τραπέζι , τρεις καρέκλες, ένα πάγκο ….κι είναι έτοιμο το εργατικό κέντρο. Δε μένει παρά η ταμπέλα. Με …καλλιγραφικά γράμματακαρφώνουμε στην είσοδο μια ταμπέλα που γράφει ¨ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΡΤΑΣ»…..” (Από την αφήγηση του Λεωνίδα Νάκου, όπως καταγράφεται στο βιβλίο του Βασίλη Θ. Σφαλτού: «Μνήμες αγώνων, η εθνική αντίσταση και τα ταραγμένα χρόνια της αριστεράς στην Άρτα», από τις εκδόσεις Συμεών, Άρτα 1997)
Στη φωτογραφία οι πρώτες διοικήσεις του Εργατικού Κέντρου Άρτης.(Πηγή : http://e-oikodomos.blogspot.com/)
