“Ένα μικρό πέτρινο γεφύρι, ένα γεφυρόπουλο, που χτίστηκε από τούρκους κτηματίες στα βορειοδυτικά της Άρτας, έδωσε το όνομά του σ’όλη την γύρω συνοικία, τη “συνοικία του Γεφυρόπουλου”. “Το πλησίον του λουτρού Γεφυρόπουλον εκτίσθη περί το μέσον της ΙΖ’. εκατοντ. δαπάνη των γαιοκτημόνων Οθωμανών”, γράφει ο Σεραφείμ Ξενόπουλος στο Δοκίμιον περί Άρτης.
Το γεφυρόπουλο αυτό έζησε από το 1650 μέχρι το 1965. Καταστράφηκε όταν έγινε η νέα εθνική οδός ανάμεσα στην πόλη και στο ποτάμι. Είχε ύψος γύρω στο ένα μέτρο και μήκος γύρω στα διόμισυ μέτρα. Ήταν φυσικά μονότοξο και εξυπηρετούσε τους τούρκους γαιοκτήμονες που ήθελαν να περάσουν από την πόλη στα κτήματά τους δυτικότερα και εμποδίζονταν από το αυλάκι που πήγαινε νερό από το ποτάμι στους μύλους και τις νεροτριβές. Κοντά στο γεφυρόπουλο υπήρχε ένα μεγάλο πλατάνι και γύρω από το πλατάνι μια μικρή πλατεία, ένα πλάτωμα. Στα νοτιοδυτικά της μικρής αυτής πλατείας, μέσα σε κήπο με πορτοκαλιές και λουλούδια, ήταν ένα μεγάλο τούρκικο σπίτι, με τεράστιες πολύχρωμες τζαμαρίες. Όταν ο ήλιος έδυε πίσω απ’ τα σουλιώτικα βουνά, οι αχτίδες του έπεφταν στα τζάμια που άστραφταν κι έριχναν γύρω ανταύγειες όλων των χρωμάτων. Το μεγάλο αυτό κτίριο χρησιμοποιήθηκε αργότερα για φυλακή και για εργαστήρι κατασκευής νημάτων , για πλεκτήριο κτλ.
Στα ανατολικά της πλατείας, σε μικρή απόσταση, βρισκόταν τα τούρκικα χαμάμια, που ερείπιά τους σώζονταν μέχρι πριν λίγα χρόνια. Και γύρω-γύρω απ’ την πλατεία, μέσα σε κήπους κλεισμένους με ψηλές μάντρες και γιομάτους λουλούδια, ήταν τα αρχοντικά των τούρκων με τους οντάδες τους, με τις περίφημες καμάρες τους και τα χαγιάτια τους, με τα πολύχρωμα κεντητά ταβάνια τους και τις αψιδωτές οξώπορτές τους.” (Πηγή : ΑΡΤΙΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, Ι. Τσούτσινος, Άρτα, 2001)
Στη φωτογραφία “Ιταλοί στρατιώτες στη θέση Γεφυρόπουλο”. Είναι η μοναδική φωτογραφία που μπορέσαμε να βρούμε με το “Γεφυρόπουλο” και είναι από το βιβλίο του Κ. Βάγια Η ΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ, Άρτα, 2004.
