“Βορειοδυτικά από το Χανόπουλο συναντά κανείς το χωριό Στρεβίνα, χτισμένο κοντά στην αριστερή όχθη του ποταμού Λούρου. Αυτό ήταν ιδιωτικό τσιφλίκι και είχε ιδιοκτήτη τον Ζωίδη. Στο κτήμα υπήρχαν 63 επίμορτοι καλλιεργητές και η ετήσια παραγωγή σε βρώμη τον Σεπτέμβριο του 1913 ήταν 40.000 οκάδες, σε σιτάρι 20.000 οκ., σε καλαμπόκι 200.000 οκ., σε κριθάρι 20.000 οκ. και σε καπνό 100 οκάδες. Την ίδια χρονιά ενοικιαστής για την είσπραξη της δεκάτης ήταν ο Ηλίας Πάνος. Από έγγραφο του 1914 γνωρίζουμε ότι το τσιφλίκι Ζερβίνη ή Στρεβίνη είχε ιδιοκτήτριες με πληρεξούσιους δικηγόρους τον Ι. Λάππα και τον Σ. Σπέγγο. Αυτές ήταν η Βιργινία και η Ανδρομάχη Ζωίδου που το 1922 κατείχαν 67 οικίες, καλύβες και άλλα αγροτικά ακίνητα στη Στρεβίνα, δηλαδή ένα ολόκληρο χωριό.
Στην πηγή του 1928 αναφέρεται ότι ιδιοκτήτης της Στρεβίνας ήταν ο συνεταιρισμός του χωριού, η Ανδρομάχη, σύζυγος Καλυδίου Σιών στα 2/5 του τσιφλικιού, η Βιργινία, σύζυγος του Κλέωνος Χατζηλαζάρου στα άλλα 2/5, ο ναός Προφήτου Ηλία Στρεβίνας, η Αθηνά, χήρα Απόστολου Σταμάτη και τα 5 παιδιά της, ο Χρήστος Παπακώστας, κάτοικος Φιλιππιάδας, ο ναός Ιωάννου Προδρόμου Στρεβίνας, ο Μιχάλης Σταμάτης, κάτοικος Στρεβίνας, το ελληνικό δημόσιο στο υπόλοιπο 1/5 του τσιφλικιού εξ αδιαιρέτου και επίσης η αεροπορική άμυνα.
Η συνολική έκταση του τσιφλικιού ανέρχονταν στα 12. 398, 87 στρέμματα, από τα οποία στους κληρονόμους Ζωίδη και στο δημόσιο ανήκαν αγροί 3. 712 στρ., λειβάδια 1.791 στρ., χερσολείβαδα 4.319 στρ., συνοικισμός 265 στρ., και έλη 128 στρ. Υπήρχαν αγροί 292 στρ., και γεννολείβαδα 373 στρ. που αμφισβητούνταν από τους προαναφερθέντες ιδιοκτήτες κι εκείνους των Κουμτζάδων, αγροι 279 στρ. και λιβάδι περίπου 3 στρ. που ανήκαν στη μονή Κοίμησις της Θεοτόκου, αγροί 34 στρ. και λειβάδι 16 στρ. που ανήκαν στο ναό Προφήτη Ηλία, 23 στρ. αποτελούσαν κοινοτικό λειβάδι της Στρεβίνας, 117 στρ. ανήκαν σε μικροιδιοκτήτες, 100 στρ. ρέματα και 6,5 στρ. δρόμος ανήκαν στο ελληνικό δημόσιο. Η παραγωγή του χωριού σε καλαμπόκι ποτιστικό έφτανε τις 220.000 οκ., σε ξερικό τις 61.000 οκ., σε σιτάρι τις 20.000 οκ. σε κριθάρι τις 10.000 οκ. σε βρώμη τις 16.500 οκ. και σε σίκαλη τις 2.200 οκάδες”. (Πηγή : Η ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΗΠΕΙΡΟΥ, Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1912-1918, Κ. Βακατσάς, Ιωάννινα, 2001)
Στη φωτογραφία “Άποψη του χωριού Στρεβίνα ή Καμπή” την δεκαετία του 1960. Η φωτογραφία είναι από τη συλλογή Κ.Κ.)
