————————–
“Του τμήματος τούτου τον πληθυσμόν άποτελούσι 640 οικογένειαι ή 3200 ψυχαί, πολεμικώτατοι άείποτε, τον πρώτον επαναστάντα, εδώ δεν είναι δυνατόν να γίνει εξαίρεσις αριθμού οπλιτών καθαρά, διότι καί αι γυναίκες αύται εν άνάγκη συμπολεμώσι. Δυνάμεθα όμως να υπολογίσωμεν εις 1600 άνδρας έξησκημένους καί έχοντας παλαιά όπλα. Το Ραδοβίζι έκκλησιαστικώς, εκτός των χωρίων Χόσιανα, Δημαριό και Σπανοπέτραις υπάγεται εις την δικαιοδοσίαν του Αγίου Λαρίσης, διοικητικώς δε ως προείπομεν μετά του Τζουμέρκου εις τον ποτέ εν Καλεντίνη εδρεύοντα Καϊμακάμην. Οι κάτοικοι ορεινοί και ολίγας πεδιάδας έχοντες, ασχολούνται κυρίως εις την κτηνοτροφίαν (μόνον το Βελεντζικόν έχει 10000 αίγας και πρόβατα) ιδίως των αιγών. Δεν υπάρχει τί το σημαντικόν εις το τμήμα τούτο εκτός των παρορίων σταθμών και η 1)2 ώραν απέχουσα προς ΒΑ του χωρίου Βρεστενίτζα Γέφυρα του Κοράκου επί του Αχελώου ή από το άνω Ραδοβίζι, ήτοι την επαρχίαν Λαρίσης, χωρίζουσα την επαρχίαν Άρτης, μέχρι τελευταίως 15 χωρία τα του Πετρίλου ήσαν συνηνωμένα πολιτικώς εις την Διοίκησιν Ραδοβιζίου άλλ’ ήδη άπεσπάσθησαν.
Το παραγωγικόν μέρος του τμήματος είναι:
Σίτος κιλά Κων)λεως 1000,
Κριθή 1000,
Αραβόσιτος 10000,
Βρίζα 500,
Κάστανα· οκάδες 3000,
Κάρυα 5000,
Τυρός 4000,
Βούτυρον 8000,
Μαλλιά 4000,
Αιγοπρόβατα 28 000,
Ίπποι— όνοι— ήμίονοι 8000.
Στον πίνακα που ακολουθεί καταγράφονται επίσης, εκτός από τις οικογένειες, οι εκκλησίες, τα σχολεία καθώς και ο ιδιοκτήτης του κάθε χωριού. (Πηγή : Περιοδικό ΣΚΟΥΦΑΣ, τχ. 21-22, 1962)
