Σχετικά με την τοπική αυτοδιοίκηση τα πρώτα χρόνια του ανεξάρτητου πλέον Ελληνικού κράτους, “…….η διαχείριση του δημοτικού χρήματος από τους Δημάρχους ήταν αντιπροσωπευτική της λειτουργίας των Δήμων. Από την ψήφιση του «Νόμου περί συστάσεως των Δήμων» μέχρι το 1856 ο Δήμαρχος δεν είχε καμία ευθύνη για τυχόν παράνομες πληρωμές που έκανε, γεγονός που επικυρώθηκε και με την υπ’ αριθμόν 71/ 16-081849 εγκύκλιο του Υπουργείου Εσωτερικών που στηριζόταν και σε σύμφωνη γνώμη του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Υπεύθυνος ήταν ο δημοτικός εισπράκτορας.
Όμως, με μεταγενέστερη απόφασή του, το Ελεγκτικό Συνέδριο το 1856, όρισε υπεύθυνους για την διαχείριση του δημοτικού χρήματος τον Δήμαρχο μαζί με τον Δημοτικό εισπράκτορα. Η ως άνω Απόφαση επικυρώθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών, το οποίο εξέδωσε και την υπ’ αριθμόν 46/31-05-1856 Εγκύκλιό του, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε ότι σε περίπτωση που ο Δήμαρχος εξέδιδε παράνομο ένταλμα και ο Δημοτικός εισπράκτορας το εξοφλούσε, τότε ευθύνονταν και οι δυο.” (Πηγή : Η ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΝ 19ο ΑΙΩΝΑ, Π. Καλκαβούρας, Καλαμάτα, 2021)
Στη φωτογραφία η πράξη περί διορισμού Δημοτικού Εισπράκτορα στο Δήμο Πραμάντων το 1883, με το οποίο προτείνεται για τη θέση αυτή, ως πλέον κατάλληλος, ο Ιωάννης Νούτσος, με δεύτερο τον Αθανάσιο Στάμο και τρίτο τον Χρήστο Παπακώστα. (Πηγή : ΓΑΚ, Κ.Υ.)
