Η εικόνα αποπνέει τη λιτή μεγαλοπρέπεια μιας άλλης εποχής στα Τζουμέρκα του ’30. Στο φόντο, ο τραχύς πέτρινος τοίχος καλύπτεται από υφαντό με σκούρες, κατακόρυφες ρίγες, σαν να θέλει να ντύσει με επισημότητα τη στιγμή. Ο άντρας, ο Αναστάσιος Μπανιάς, επιβλητικός μέσα στη λευκή του φουστανέλα και το μαύρο γιλέκο, στέκει σαν ζωντανό κομμάτι της παράδοσης και της αντρειοσύνης του τόπου. Δίπλα του, η γυναίκα, η Φωτεινή Τρομπούκη, με τη σκοτεινή, αυστηρή φορεσιά και το ακίνητο βλέμμα, ενσαρκώνει τη σεμνότητα και τη σιωπηλή δύναμη της αγροτικής ζωής. Η αντίθεση ανάμεσα στο εκτυφλωτικό λευκό και το βαθύ μαύρο των ενδυμάτων τους μοιάζει να αφηγείται, χωρίς λόγια, την ισορροπία ανάμεσα στο φως και τη σκιά της ζωής, σε ένα ορεινό χωριό των Τζουμέρκων…. (Φωτο από αρχείο Κ. Μπανιά)
