Ο ζωγράφος και χαράκτης Λυκούργος Κογεβίνας θεωρείται ως ένας από τους πρωτοπόρους Έλληνες στην τέχνη της χαλκογραφίας. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1887. Από το 1903 έως το 1908 σπούδασε ζωγραφική στην Ακαδημία του Παρισιού. Το 1908 γύρισε στην Ελλάδα για το στρατιωτικό του και το 1909 παρουσίασε έκθεση του σε αίθουσα του Ζαππείου. Μετά από μια διετή περιπλάνηση σε Μόναχο και Παρίσι, ο Κογεβίνας επέστρεψε για να πολεμήσει ως έφεδρος υπολοχαγός, στους Βαλκανικούς Πολέμους. Χωρίς να χάσει την επαφή του με την Κέρκυρα, από το 1915 έως το 1819 δημοσίευσε χαρακτικά του στο περιοδικό Κερκυραϊκή Ανθολογία που εξέδιδαν ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης και ο κύκλος του. Το 1916 παρουσίασε στην αίθουσα Παρνασσός μια μεγάλη ατομική έκθεση και ένα χρόνο αργότερα συμμετείχε ως εθελοντής στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Βόρειο Ήπειρο φιλοτεχνώντας αρκετά έργα με πολεμικά θέματα. Το 1919 έφυγε ξανά για το Παρίσι με την δεύτερη γυναίκα του, Μικέττα Αβέρωφ. Έως το 1931 εργάστηκε ως εικονογράφος βιβλίων και αρκετών λευκωμάτων. Από εκείνη την χρονιά και έως και το θάνατό του (1940) διέμενε μόνιμα στην Αθήνα. Παρουσίασε έργα του σε αρκετές εκθέσεις, ατομικές και συλλογικές. Την περίοδο του Μεσοπολέμου δημιούργησε αρκετά λευκώματα υψηλής τεχνικής και αισθητικής.
Η χαλκογραφία σε πιο λεπτομερές πλάνο από το Λεύκωμα του Λ. Κογεβίνα “La Grèce byzantine et franque (ελληνικός τίτλος: Βυζαντινή και Φράγκικη Ελλάδα“, Paris: L’Art Grec, 1927
