“Ο Leake γράφει επίσης και για ένα παράλογο έθιμο των κτηνοτρόφων της περιοχής Κιεπίνας. Μεταμόσχευαν ένα κομμάτι κόκκαλο από το πόδι σκύλου, μακρύ δυο ίντσες στο μερί του μεγαλωμένου πια αρνιού. Άνοιγαν τη σάρκα, τοποθετούσαν το κόκκαλο κι έραβαν την πληγή. Αυτή η χειρουργική επέμβαση από τη μια μεριά εξασφάλιζε την αντοχή και την υγεία των προβάτων στις δύσκολες καιρικές συνθήκες του βουνού κι απ’ την άλλη καθιστούσε σκληρή τη σάρκα τους και της έδινε μια τόσο άσχημη μυρουδιά που οι λύκοι δεν την ορέγονταν διόλου. Οι τσοπάνηδες της περιοχής ήταν τόσο σίγουροι για τη δραστικότητα της μεθόδου, ώστε βεβαίωναν τον περιηγητή ότι όσα αρνιά γεννήθηκαν από προβατίνες και κριάρια που είχαν υποστή αυτή τη μεταμόσχευση είχαν στο σώμα τους τέτοιο κόκκαλο. Αυτές οι επεμβάσεις γίνονταν μόνο στα πρόβατα που προορίζονταν αποκλειστικά για αναπαραγωγή και για εκμετάλλευση των γαλακτοκομικών προϊόντων τους. Φαίνεται, παρατηρεί ο Leak ότι το κόκκαλο του σκύλου αποβαλλόταν με τη διαπύηση και την επούλωση. «Οι ανώτερες τάξεις στην Ελλάδα θεωρούν ηλίθιο αυτό το έθιμο και όσο προωθείται η παιδεία εγκαταλείπεται βαθμιαία, όπως και τα μάγια και οι άλλες δεισιδαιμονίες»…..” (Πηγή: William Martin Leake, Travels in Northern Greece, I-IV, Λονδίνο 1835, σε ελεύθερη μετάφραση του Κ. Σιμόπουλου, όπως δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του ΞΕΝΟΙ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, 1800-1810, Αθήνα, 1997)
Στη φωτογραφία “Βοσκότοπος Συρράκου, 1926. Από αριστερά ο κτηνοτρόφος Δημητριος Παπουτσής, χωροφύλακας του χωριού, ο Χαρίλαος Νίκας και ο Ιωάννης Συγκούνας”. Τον 18ο αιώνα το Συρράκο είχε πάνω από 70.000 πρόβατα.
(Φωτογραφία από το αρχείο του Νικολάου Χ. Νίκα στο Λεύκωμα ΣΥΡΡΑΚΟ, ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, Ι. Ζιώγας, Γιάννινα,2006)