—————————-
“Με την είσοδο των Γερμανών στη Άρτα, πολλοί οικογενειάρχες φοβούμενοι, άρχισαν να εγκαταλείπουν τα σπίτια και τα καταστήματά τους και να καταφεύγουν στα ορεινά χωριά της περιοχής. Ένας απ’ αυτούς ήταν και ο αείμνηστος Χρήστος Καραβασίλης ο οποίος πήρε την οικογένειά του και κατέφυγε στο χωριό του, τους Μελισσουργούς. Το δε κατάστημα του στο Μουχούστη, το οποίο διατηρεί ακόμη και σήμερα ο γιός του Νικόλαος, το ενοικίασε στον πατέρα μου, ο οποίος και το μετέτρεψε σε οπωροπαντοπωλείο και ειδών διατροφής.
Το 1941, η πείνα άρχισε να θερίζει κυριολεκτικά τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Τα είδη διατροφής πήραν στα χέρια τους οι μαυραγορίτες και τα πουλούσαν σε αστρονομικά ποσά. Ιδιαίτερα μεγάλη πείνα θέριζε την Αθήνα, όπου οι κάτοικοί της έπεφταν νεκροί στους δρόμους. Έτσι πολλοί που είχαν κάποια σχέση με την Άρτα, ξεκίνησαν για την πόλη η οποία είχε επάρκεια τροφίμων. Μια που δεν διέθεταν χρήματα, είχαν πάρει μαζί τους είδη ρουχισμού, χρυσαφικά, ραπτομηχανές κ.λ.π., για να προμηθευτούν τρόφιμα.
Πολλοί γνωστοί και άγνωστοι ήλθαν στο σπίτι μας στην οδό Γέφυρας Αράχθου 5 (σήμερα φέρει την ονομασία Α. Ζάρρα), κτήμα της αδελφής του Μιλ. Μάνθα, Ανθής Ζήση, για λίγα τρόφιμα. Ο πατέρας μου τους πρόσφερε τρόφιμα δίχως καμμιά ανταλλαγή. Ήταν άνθρωπος που πονούσε τους άλλους, γι’ αυτό πέθανε τελείως φτωχός. Μεταξύ των επισκεπτών ήταν και οι Γιάννης Γεωργίου, Κων. Πιτσιλός, Κ. Κατσιμάτης και ο Γ. Μελέτης, που οδηγούσε ταξί. Όλοι τους ήταν οδηγοί ταξί και φορτηγών αυτοκινήτων και φίλοι.
Το ταξί ήταν μια παλιά φορντ, η επιλεγόμενη με μουστάκια. Ζήτησαν από τον πατέρα μου, αν ήταν δυνατόν να τους προμηθεύσει λίγα τρόφιμα κι ο πατέρας μου φρόντισε να τους βρει λάδι, βούτυρο, αλεύρι κ.λ.π.
Το λάδι και το βούτυρο το τοποθέτησαν στα καθίσματα του αυτοκινήτου, που είχαν ειδικά μετατρέψει σε δοχεία, ενώ τα άλλα πίσω στο καζάνι που χρησίμευε για την εκκίνηση, εφόσον προηγουμένως έβαλαν φωτιά στο κάρβουνο και παρήγαγε ανθρακικό (γκαζοζέν, έτσι το έλεγαν). Το αυτοκίνητο δούλευε με βενζίνη απ’ ευθείας από τη μηχανή κι όχι σαν γκαζοζέν. Να σημειωθεί ότι οποιαδήποτε μεταφορά τροφίμων είχε απαγορευθεί από τους κατακτητές, που προέβαιναν στα μπλοκ, που είχαν στήσει σε κάθε είσοδο και έξοδο πόλεων, σε αυστηρό έλεγχο.
Με τη δεύτερη επίσκεψη του Γιάννη Γεωργίου στην Άρτα, πήγα κι εγώ μαζί του στην Αθήνα, όπου έμεινα μια ημέρα στο σπίτι του στην οδό Κονδράτου 15, απέναντι από το Θέατρο Περoκέ. Την επομένη πήγα στη μητέρα μου, όπου και έμεινα μαζί της……”
(Πηγή : ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ – ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ, Κ. Τσακτσίρας, Άρτα)
Στη φωτογραφία το “Κτίριο όπου στεγαζόταν το μαγαζί του Χρήστου Καραβασίλη – δεκαετία ’70” (Φωτο από προσωπική συλλογή)
