Ένα αρχαίο έθιμο που περιγράφει ο Σεραφείμ Ξενόπουλος και το οποίο ελάμβανε χώρα στο μέσον του Τριωδίου στην περιοχή μας, ήταν και το εξής : Όταν σε κάποια οικογένεια δεν ζούσαν τα τέκνα, για να εμποδίσουν το κακό, μεταχειρίζονταν το εξής περίεργο, “ ……εκθέτει η μαία το νήπιον άμα τη γεννήσει του, λίαν πρωί, εξαπλώνουσα τούτο εν μέσω Tριωδίου, και κρύπτεται. Ο πρώτος ουν ευρών αυτό διαβάτης (σημειωτέον όμως ότι όλοι ενταύθα οι κάτοικοι γνωρίζουσι το έθιμον τούτο, ειτ’ Οθωμανοί εισίν, ειτ’ Ιουδαίοι), άμα πλησιάσας παρ’ αυτώ, φαίνεται η μαία κράζουσα “στάσου” , εκείνος δε αποκρίνεται “να σταθούν ‘ς την μάνα τα παιδιά”. Και τούτο επαναλαμβάνεται τρις εξ αμφοτέρων. Μετά τούτο υποχρεούται ο ρηθείς τυχόν διαβάτης , ίνα βαπτίση αυτό, ο ίδιος γινόμενος ανάδοχος, ή βάλλων αντ’ αυτού έτερον Χριστιανόν, αν αλλόθρησκος τύχη δι’ εξόδων του. Ούτως όθεν το βρέφος, προ του βαπτιστικού του ονόματος, λαμβάνει το όνομα Στράτος μεν, εάν άρρεν, Στρατούλα δε, εάν θήλυ, ως εκτεθέν δήθεν εν τη οδώ (στράτα)”. (Απόσπασμα από το ΔΟΚΙΜΙΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ του Σεραφείμ Ξενόπουλου του Βυζαντίου, Εν Αθήναις, 1884)
Στη φωτογραφία το γνωστό σερνικοβότανο που το έπαιρναν οι γυναίκες για να αποκτήσουν αγόρι.
Το σερνικοβότανο είναι μια πανέμορφη ορχιδέα που συναντούμε απ’ τα τέλη Μαρτίου μέχρι και τον Ιούλιο στους αγρούς και στα βουνά της περιοχής μας. Αν ρίξουμε μια ματιά στο κάτω τμήμα του φυτού, στο ζευγάρι των βολβών απ’ όπου ξεκινάει το κοτσάνι, θα καταλάβουμε γιατί αυτή η ορχιδέα λέγεται Orchis Masculus, “κυνός όρχις” κατά τον Διοσκουρίδη, “όρχεις της αλεπούς” κατά τους Άραβες και γιατί την ονόμασαν “σερνικοβότανο”.
