Μια πολύ διαδεδομένη ασθένεια στην περιοχή της Άρτας και όλης της Ηπείρου ήταν η φυματίωση που την συντηρούσαν η φτώχεια, η άγνοια, η έλλειψη γιατρών και ο συγχρωτισμός σε μικρά, ανήλια, υγρά και κρύα σπίτια. Ας μην ξεχνάμε ότι μια από τις κύριες εστίες των μεταδοτικών νοσημάτων ήταν οι πυκνοκατοικημένες πόλεις με τους στενούς δρόμους και χωρίς ρυμοτομικό σχέδιο. Τα σπίτια είχαν μικρά και ελάχιστα παράθυρα που δεν άφηναν να μπαίνει ο ήλιος και ο καθαρός αέρας ενώ δεν υπήρχε αποχέτευση. Τα αποτελέσματα της ανθυγιεινής ζωής επηρέαζαν κυρίως τις γυναίκες καθώς τα ήθη της εποχής τις ανάγκαζαν να μην βγαίνουν συχνά από το σπίτι, έτσι ένα μεγάλο μέρος των ασθενών που έπασχαν από φυματίωση ήταν γυναίκες. Επίσης η συνήθεια να τρώει όλη η οικογένεια στο ίδιο πιάτο συντελούσε τα μέγιστα. Θυμάμαι τη γιαγιά μου που μολογούσε πως ήταν τόσο έντονος ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα παιδιά της οικογένειας για το ποιος θα προλάβει να φάει το περισσότερο φαγητό από το ταψί, που ο μεγαλύτερος συνήθως «έφτυνε» μέσα έτσι ώστε να αποθαρρύνει τα μικρότερα αδέλφια από το να φάνε.
Η εφημερίδα ΗΠΕΙΡΟΣ σε άρθρο της με τίτλο “Η ΦΥΜΑΤΙΩΣΙΣ” και υπότιτλο “Παρ’ ημίν μέγας κοινωνικός κίνδυνος” γράφει :
“Εν τω προτελευταίω φύλλω της Ηπείρου δημοσιεύεται εκ Συράκου έκθεσις δι’ ης ζητείται βοήθεια διά την υπό της φοβεράς νόσου καταμαστιζομένην κωμόπολιν”.
Στη φωτογραφία απόσπασμα από την εφημερίδα Ήπειρος (22/5/1911) όπου παρατίθενται τα αίτια μετάδοσης της φοβερής αυτής για την εποχή ασθένειας. (Εφημερίδα ΗΠΕΙΡΟΣ φ. 99/22-5-1911)
