—————————
Διαβάσαμε σήμερα για την επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας στο Μαυρομάτι Καρδίτσας όπου θα εορτασθούν τα φετινά “Καραϊσκάκεια” που οργανώνει ο Δήμος Μουζακίου. Με αφορμή τον εορτασμό αυτό θεωρήσαμε πρέπον να κάνουμε μια αναδρομή στις αναφορές για τον τόπο γέννησης του μεγάλου αυτού αρματωλού και στρατάρχη που θα βοηθήσουν ίσως να βρούμε που κρύβεται η αλήθεια:
Το 80% σχεδόν των βιογράφων του αναφέρει ως γενέτειρα την Σκουληκαριά. Ανάμεσά τους οι σημαντικότεροι και πλέον αξιόπιστοι εξ αυτών: Οι τρείς βασικοί του βιογράφοι, που από αυτούς άντλησαν στοιχεία όλοι οι άλλοι, σύγχρονοι και μεταγενέστεροι.
Πρώτος ο γραμματέας του Γεώργιος Γαζής, έγραψε στην Αίγινα το 1828, τη «Συνοπτική Ιστορία του Γεωργίου Καραϊσκάκη». Ακολούθησε, το 1834, η «Βιογραφία του Στρατηγού Γεωργίου Καραϊσκάκη», του συμπολεμιστή και γραμματέα του, Δημήτριου Αινιάνα. Τρίτος ο Ιταλός φιλέλληνας και δημοσιογράφος, Ιωσήφ Πέκκιο στον οποίο, ο ίδιος ο Καραϊσκάκης σε συνέντευξή του, δήλωσε ότι γεννήθηκε στην Άρτα και πως είναι Ηπειρώτης, «Έκθεσις των συμβάντων εν Ελλάδι, κατά την άνοιξιν του 1825».
Επίσης ο Εθνικός μας ιστορικός Κων. Παπαρηγόπουλος, ο Γάλλος φιλέλληνας και ιστορικός Φ. Πουκεβίλ, ο Γερμανός ιστορικός Μ. Μπαρθόλντυ, ο Γάλλος ιστορικός Αύγουστος Φαμπρ, ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, ο Κασομούλης, ο Κουτσονίκας, και άλλοι.
Την εκδοχή του Μαυροματίου αναφέρουν από τους συγχρόνους του αρχιστρατήγου ο Χριστόφορος Περαιβός, ο Χρήστος Βυζάντιος, ο Φωτιάδης, ο Διονύσιος Σουρμελής, ο Στέφανος Ξένος, ο Κωνσταντίνος Ράδος και ο Γιάννης Βλαχογιάννης.
Αξίζει δε στο σημείο αυτό να αναφέρουμε τα σχολικά βιβλία αλλά και τον τρόπο που η Ελληνική Πολιτεία χειρίστηκε το θέμα αυτό :
Από την ίδρυση του ελληνικού κράτους το 1830 μέχρι το 1927, για έναν αιώνα περίπου, τα σχολικά βιβλία ανέγραφαν ως τόπο γέννησής του την Σκουληκαριά. Από το 1927 έως πρόσφατα αναφέρεται το Μαυρομάτι. Εσχάτως, σε μια «Ποντιοπιλατική» πολιτική, άρχισε να επαναφέρεται και η Σκουληκαριά, χωρίς όμως να αφαιρεθεί το Μαυρομάτι.
Το 1927 επιτροπή κατοίκων από την Καρδίτσα στέλνει υπόμνημα στην Κυβέρνηση, με την οποία υποβάλλει ένσταση για την έως τότε ντε φάκτο αναγνώριση της Σκουληκαριάς ως γενέτειρας του Καραισκάκη. Τον Μάρτιο του 1927 το Υπ. Εσωτερικών αποφασίζει να αναγνωρίσει το Μαυρομάτι, βοηθούντος του πολιτικού κλίματος δια του αγραφιώτη Υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης Γ. Καφαντάρη και κατόπιν συγκαλεί και την Ακαδημία Αθηνών να γνωμοδοτήσει (η πολιτική απόφαση προηγείται της Ακαδημαϊκής, πράγμα που είναι απαράδεκτο), η οποία βγάζει μια απόφαση, (όχι ομόφωνη φυσικά), ταυτόσημη με του Υπ. Εσωτερικών, υπέρ του Μαυροματίου. Δεν ελήφθησαν δε καθόλου υπόψιν οι τρείς πρωτότυποι βιογράφοι του, Γαζής, Αινιάν, και Πέκκιο.
Το 1962 το Υπ. Πολιτισμού, αναγνωρίζει (με βασιλικό διάταγμα) την Ι. Μονή Κοίμησης Σκουληκαριάς ως Ιστορικό Μνημείο, συνδεδεμένο με την γέννηση του Γεώργιου Καραΐσκάκη. Το 1965 στήνεται από την κοινότητα Σκουληκαριάς ανδριάντας του Ήρωα και γίνονται εκδηλώσεις με τοπικούς πολιτικούς παράγοντες παρόντες.
Άμεσα τότε ακολουθεί έντονη αντίδραση-διαμαρτυρία του Μαυροματίου. Εγκαλούν επίσημα την Σκουληκαριά: «με ποιό δικαίωμα τόλμησε να στήσει ανδριάντα και να κάνει γιορτές»! Στέλνουν νέο υπόμνημα προς την κυβέρνηση και στον καρδιτσιώτη Υπουργό παιδείας Στέλιο Αλαμανή ο οποίος αναλαμβάνει την έκδοση του Βασιλικού διατάγματος, 712/1966, με το οποίο ανακήρυττε το Μαυρομάτι (ως γενέτειρα) έδρα για την επίσημη εορτή προς τιμή του Ήρωα στις 23 Απριλίου.
Η εορτή τελικά πήρε την μορφή του τοπικού κι όχι πανελληνίου εορτασμού, όπως ζητούσαν οι αρχές της Καρδίτσας. Κάτι που το κράτος θέσπισε (παρόμοιο επίσημο εορτασμό) και για την Σκουληκαριά χρόνια αργότερα, το 1996, επιτείνοντας την σύγχυση!
Στη φωτογραφία Λιθογραφία του Γ. Καραισκάκη από το άλμπουμ του Karl Krazeisen “Bildnisse ausgezeichneter Griechen und Philhellenen, nebst einigen Ansichten und Trachten. Nach der Nature gezeichnet und herausegegeben von Karl Krazeisen”, Munich, 1831.
