“….Το σπίτι τους στο χωριό ήταν ένα δίπατο αρχοντικό με μια χαμηλή πόρτα σιδερένια και με μεγάλα φωτεινά δωμάτια στον επάνω όροφο. Τίποτε δεν άλλαξε στο σπίτι αυτό με το πέρασμα τόσων χρόνων. Σταματούμε στην έξω σάλα με τον όροφο από πυκνούς χοντρούς δοκούς…..Σπίτι ποιητή και σπίτι πολεμιστή. Ένα σπίτι φρούριο. Βλέπομε μικρές πολεμίστρες και ένα είδος κουφώματος από το υψηλότερο παράθυρο προς την πόρτα του δρόμου. Μας εξηγούν ότι από το κούφωμα αυτό, σε στιγμές αιφνιδιασμού, ημπορούσαν να χύσουν καυτό λάδι στον εχθρό, εκδιώκοντας αυτόν από την πόρτα του σπιτιού των. Μέσα στο σπίτι αυτό η φυσιογνωμία του ποιητή κυριαρχεί παντού. Η ατμόσφαιρά του είναι ο ποιητής. Και κάθε γωνιά του είναι και ένα κομμάτι της ζωής του…..” (Πηγή : “ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΧΑΛΑΣΜΑΤΑ, Το σπίτι του ποιητή”, Β. Ηλιάδης, Εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ, 7/7/1930)
Στη φωτογραφία ” Η πόρτα του πατρικού σπιτιού του Κώστα Κρυστάλλη στο Συρράκο”, σε σκίτσο της καλλιτέχνιδας ζωγράφου Ελένης Μανιά.
