—————-
“Ασθένεια, η αιτιολογία της οποίας ήταν γνωστή από την αρχαιότητα και που ενδημούσε σε πολλά μέρη της Ηπείρου. Σύμφωνα με τον Άγγλο περιηγητή W. Turner (1813): …….η πεδιάδα της Άρτας είναι ένα μεγάλο έλος, μία εστία πυρετών με ρίγη από τους οποίους οι κάτοικοι μόνιμα πάσχουν. Ο Αλή πασάς ποτέ δεν κοιμάται εκεί ούτε σταματάει εκεί το βράδυ. Το μολυσμένο αυτό αέρα τον αναπνέουν και στην Πρέβεζα που οι κάτοικοί της το καλοκαίρι σφαλίζουν τα παράθυρά τους μετά τη δύση του ηλίου.
Ο Hughes μάλιστα γράφει πως ο Ιταλός γιατρός και μηχανικός της Άρτας είχε χάσει από την ελονοσία τη γυναίκα και όλα τα παιδιά του. Με την πάροδο των ετών η κατάσταση δεν άλλαξε καθόλου γιατί εξήντα χρόνια αργότερα, το 1874, οι τοπικές αρχές αναγκάστηκαν να προσλάβουν το γιατρό Αλκιβιάδη Μουρούζη, αποκλειστικό καθήκον του οποίου ήταν να επισκέπτεται τους πάσχοντες από ελονοσία.”
(Πηγή : ΥΓΕΙΑ &ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ ΤΟΝ 19Ο ΑΙΩΝΑ, Ιοκάστη Παναγιωτίδου, Διδακτορική διατριβή, 1997)
Στη φωτογραφία το ζεύγος Χαρίλαου Βάγια – Ελένης Κατσαούνου με το μικρό γιό τους Κωστάκη. Μάννα και γιός πέθαναν μαζί το 1929 από ελονοσία, καθώς στην Άρτα « θέριζε η αρρώστια». (Φωτο από αρχείο Κ. Μπανιά)
