Η ένταξη του Παπασπύρου Ζαφείρη στον ΕΔΕΣ

“……Στις αρχές του Σεπτεμβρίου του 1942 πήγα με άδεια στο χωριό μου, το Μεσόπυργο της Άρτας, να δω τη μάνα μου και τις αδελφές μου κι εκεί έμαθα ότι στο διπλανό χωριό, στη Μεγαλόχαρη είχε έλθει ένας στρατηγός  με το σκοπό να συγκροτήσει αντάρτικα σώματα για να πολεμήσει τους κατακτητές. Δεν έχασα καιρό. Έφυγα αμέσως για τη Μεγαλόχαρη και ρωτώντας έμαθα ότι επρόκειτο για το Συνταγματάρχη Ναπολέοντα Ζέρβα από την Άρτα ο οποίος είχε εγκατασταθεί στο σπίτι του Γρηγόρη Κοσσυβάκη……..Πριν πάω να παρουσιαστώ στο Ζέρβα, θεώρησα σκόπιμο πρώτα να πάω από το σπίτι του Παπασπύρου  Ζαφείρη. Τον Παπασπύρο τον είχα γαμπρό από πρώτη ξαδέρφη. Ο παπάς με πληροφόρησε ότι δεν είχε πάει κι ο ίδιος να γνωρίσει τον Στρατηγό και θα πηγαίναμε μαζί.

Πήγαμε στο Στρατηγό που μας δέχτηκε με ενθουσιασμό. Πρώτα ρώτησε τον Παπασπύρο τί οικογένεια είχε κι εκείνος του απάντησε ότι είχε 5 παιδιά. Στη συνέχεια ρώτησε κι εμένα και του απάντησα ότι είμαι ελεύθερος, ότι έχω μάνα κι αδελφή ελεύθερη, ότι είμαι δημόσιος υπάλληλος και υπηρετώ στην Τεχνική Διεύθυνση  Τηλεγραφικών και Τηλεφωνικών Γραμμών Ιωαννίνων.

“Εσύ παπά μου έχεις μεγάλη φαμελιά και δεν αδειάζεις να ασχοληθείς με τον αγώνα κι από σένα θέλουμε μόνο την ευχή σου”.

Κι ο παπάς – “Καλή είναι η ευχή μου, Στρατηγέ μου, αλλά καλύτερο είναι το ντουφέκι μου”. Πράγματι, όπως αποδείχτηκε το ντουφέκι του ήταν καλύτερο από την ευχή του.

“Παπά μου έχουμε ανάγκη από καλαμπόκι, να βρεις ανθρώπους να πάνε στο Μουζάκι να φέρουν καλαμπόκι”.

“Στρατηγέ μου, ο λύκος έχει το σβέρκο  χοντρό γιατί κάνει τη δουλειά μόνος του. Θα πάω μόνος μου στο Μουζάκι για καλαμπόκι”.

Γέλασε ο Στρατηγός από την πετυχημένη ρήση του παπά. Πήγε ο παπάς στο Μουζάκι κι έφερε έξι φορτώματα καλαμπόκι. Άργησε να γυρίσει γιατί και στο πάημα και στο γύρισμα έκανε στους κατοίκους και την σχετική προπαγάνδα και μύησε πολλούς ανθρώπους στην Οργάνωση. Τελικά ο Παπασπύρος αναδείχτηκε το πρωτοπαλίκαρο του Ζέρβα. Μόνο με τον υπασπιστή του Ζέρβα, τον Μιχάλη Μυριδάκη, δεν τα πήγαινε καλά γιατί ο παπάς μόνο από το Ζέρβα έπαιρνε διαταγές και από κανέναν άλλο. Απ’ ότι θυμάμαι, ήταν αρχές Σεπτεμβρίου όταν επισκεφτήκαμε το Στρατηγό και αφού μας όρκισε επί του Ιερού Ευαγγελίου, μας πληροφόρησε ότι, όταν μας χρειαστεί θα μας ειδοποιούσε, οπότε και αναχωρήσαμε για τα σπίτια μας. (Σύμφωνα με τον γιό του Παπασπύρου Χρυσόστομο Ζαφείρη, Μητροπολίτη Περιστερίου, η πρώτη συνάντηση του Παπασπύρου με τον Ζέρβα έγινε στο Περτούλι, όπου διημείφθη και ο παραπάνω διάλογος)

Παραβιάζοντας την άδειά μου παρέμεινα στο χωριό μου και έλαβα μέρος στη μάχη του Γαβρόγου κατά των Ιταλών το τρίτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου 1942 καθώς και το πρώτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου κοντά στον Ανθυπολοχαγό Παπαχρήστο. Άλλοι Ιταλοί μας επετέθηκαν από Καλεντίνη – Ρετσιανά και άλλοι από Κομπότι – Κλειδί. Οι Ιταλοί που μας επετέθηκαν από το Κλειδί έπαθαν μεγάλη ζημιά και υποχώρησαν ατάκτως προς Αλαμουρέ. Εκείνοι που έρχονταν από τα Ρετσιανά έφτασαν ανενόχλητοι στη Μεγαλόχαρη κι έκαψαν τα σπίτια (αρχοντόσπιτα) του Καπετάν Γρηγόρη Κοσσυβάκη και του γαμπρού του από αδελφή Ηλία Παπαχρήστου………..

Εκείνη την εποχή ο Παπασπύρος Ζαφείρης έλειπε στο Μουζάκι για καλαμπόκι. Μόλις γύρισε με τους άντρες του και του είπε ο Στρατηγός το πάθημα των Ιταλών στο Κλειδί κι ότι υπεχώρησαν ατάκτως προς την περιοχή του Αλαμουρέ, έδεσε το ράσο στο ζωνάρι ο παπάς και πήρε τον κατήφορο με τα παλληκάρια του να πάει να βρει τους Ιταλούς….Οι Ιταλοί στο Αλαμουρέ άναψαν φωτιές γιατί έκανε κρύο. Αυτό διευκόλυνε τον παπά. Τους πλησίασε αθόρυβα και τους άρχισε στο τουφεκίδι. Οι Ιταλοί τα έχασαν και πυροβολούσαν προς πάσα κατεύθυνση. Βρήκε ευκαιρία ο παπάς και πέρα από τη ζημιά που τους έκανε, τους πήρε τρία μουλάρια και ένα οπλοπολυβόλο και γύρισε στο Γάβρογο και γελούσαν και τα γένια του…..(Πηγή : 1. ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, Γεώργιος Ι. Παππάς, Αθήνα, 2001, 2. Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ – ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΣ ΖΑΦΕΙΡΗΣ, Επισκόπου Χρυσοστόμου, Μητροπολίτου Περιστερίου, Αθήνα, 2018)

Στη φωτογραφία ο Παπασπύρος Ζαφείρης (Πηγή : Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ – ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΣ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΣ ΖΑΦΕΙΡΗΣ, Επισκόπου Χρυσοστόμου, Μητροπολίτου Περιστερίου, Αθήνα, 2018)

Δημοσιεύθηκε στην Η Άρτα στην κατοχή και την Αντίσταση. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *