“Aλλ’ ουχ’ ήττον υπό τινων τηρείται εισέτι εις εορτάς και γάμους πανηγυρική, γραφικωτάτη επίσημος, ελληνική στολή, ανδρών, παρεμφερής πως προς την των ευζώνων ανακτορικής φρουράς, ραφείσα υπό ειδικών ραπτών (τερζήδων), έχουσα ως εξής :
Κάλυμμα κεφαλής “σκουφάκι” μαύρον μεταξωτόν κυπελοειδές, μετά ή άνευ ομοχρώμου κεντητού περιθορίου. Υποκάμισον πλατυμάνικον, κλειστόν και φουστανέλλα πολύπτυχος μέχρι γόνατος, αμφότερα εκ λευκού χασέ. Περικνημίδες μάλλιναι, υφανταί, μέχρι μηρού. Καλτσοδέται (κνημοδέται) μεταξωταί μετά θυσάνων και συνήθως ενεπίγραφοι, φέρουσι το όνομα του φορούντος ή και το έτος κατασκευής.
Τσαρούχια “τελατίνι κόκκινο” μετά διπλού κατύματος και μαύρης πυκνής φούντας (θυσάνου). Γελέκι (φόρμα) ανοικτόν, εκ μαύρου εριούχου (τσόχα) μετά κεντητού διακόσμου και σειράς – επίσης μαύρων μεταξωτών – σφαιρικών κομβίων. Φέρμελη (με σχιστά μανίκια, ομοιάζουσα προς την των ευζώνων), εκ μαύρου εριούχου παραλλάσουσα επίσης και προς κέντημα. Διά δε τας ημέρας ψυχράς ατμοσφαίρας και επενδυτής πλατυμάνικος πως, μάλλον κοντός (ταμπάρο, πελσές, πεσλί), ευρύχωρος , της αυτής ποιότητος, επιμεμελημένης ραφής. Ζώνη μεταξωτή φέρουσα τα χρώματα ταινιών της κυανολεύκου σημαίας μας μετά ομοιοχρώων μακρών κροσών.
Η εθνική μας αύτη ενδυμασία παρουσιάζουσα ευγραμμίαν του σώματος, προσδίδει κάλλος, χάριν, λεβεντιά”
(Πηγή ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ, Ν. Παπακώστα, Αθήνα 1967)
Στη φωτογραφία Μελισσουργιώτες με την επίσημη φορεσιά στο πανηγύρι, στις αρχές του αιώνα (1910-20) (Φωτο από συλλογή Χ.Μ.)
