“Η κατασκευαστική εταιρεία Henry Boot & Sons Ltd, με έδρα το Sheffield της Αγγλίας, διαβλέποντας τις προοπτικές που ανοίγονταν στον τομέα των μεγάλων δημόσιων έργων στην Ελλάδα κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1920, ήλθε σε συμφωνία με το ελληνικό κράτος. Η συμφωνία προέβλεπε εργασίες ανάκτησης και άρδευσης καλλιεργήσιμων γαιών, καθώς και κατασκευής δρόμων και γεφυρών στην ελληνική περιφέρεια, και συγκεκριμένα σε Μακεδονία, Θεσσαλία, Ήπειρο και Κρήτη. Οι «υδραυλικές εργασίες», όπως αποκαλούνταν, επιπλέον προϋπέθεταν πλήθος μελετών των γεωμορφολογικών και υδρολογικών χαρακτηριστικών των περιοχών όπου θα λάμβαναν χώρα τα έργα. Το συνολικό έργο είχε αρχικό προϋπολογισμό περίπου 10.000.000 χρυσών λιρών Αγγλίας, ενώ οι εργασίες –με μια διακοπή στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου– διήρκεσαν έως το 1952.
Η αγγλική εταιρεία διατηρούσε γραφείο στην Ελλάδα ήδη από το 1920, οπότε δεν αποκλείεται οι διαπραγματεύσεις με τις ελληνικές κυβερνήσεις να ήταν μακροχρόνιες. Ωστόσο, σημείο τομής απετέλεσε το κείμενο σύμβασης με τίτλο «Σύμβασις διά τήν μελέτην καί κατασκευήν ὑδραυλικῶν ἔργων εἰς Θεσσαλίαν, Ἤπειρον καί Κρήτην», με ημερομηνία 17.12.1929, το οποίο φέρει εκ μέρους της τότε κυβέρνησης τις ιδιόχειρες υπογραφές των υπουργών Οικονομικών Μαρή και Συγκοινωνίας Καραπαναγιώτου και εκ μέρους της εταιρείας εκείνη του Charles Boot, γιου του ιδρυτή της, Henry, και μαρτυρά την πρόθεση του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση το ίδιο έτος, να επιταχύνει την υλοποίηση του έργου. Η Σύμβαση καθορίζει, μεταξύ άλλων, τον τρόπο εκπόνησης μελετών, εκτέλεσης έργων, απαλλοτριώσεων, αγοράς μηχανημάτων, πληρωμών κ.λπ. και αποτελείτο κείμενο που κυρώνεται ως Νόμος 4500 του κράτους τον Μάρτιο του 1930″.
The construction company Henry Boot & Sons Ltd, based in Sheffield, England, foreseeing the prospects that opened up for it in the field of large public works in Greece, during the late 1920s, reached an agreement with the Greek state, which provided for the recovery and irrigation of arable land, as well as the construction of roads and bridges in the Greek region, specifically in Macedonia, Thessaly, Epirus and Crete. The “hydraulic works”, as they were called, also required numerous studies of the geomorphological and hydrological characteristics of the areas where the works would take place. The overall project had an initial budget of around 10,000,000 British pounds, while work – with an interruption during the Second World War – lasted until 1952.
The English company maintained an office in Greece as early as 1920, so it is possible that the negotiations with the Greek governments were long-term. However, a turning point was the text of the contract entitled “Contract for the study and construction of hydraulic works in Thessaly, Epirus and Crete”, dated 17.12.1929, which bears the handwritten signatures of the ministers of Finance, Maritime Affairs and Communications on behalf of the then government Karapanagiotou and on behalf of the company that of Charles Boot, son of its founder, Henry, and testifies to the intention of Eleftherios Venizelos, who had taken over the government in the same year, to speed up the implementation of the project. The Agreement determines, among other things, the manner of drawing up studies, execution of projects, expropriations, purchase of machinery, payments, etc. and constituted a text ratified as Law 4500 of the state in March 1930.
(Πηγή : Δημοσίευση στις Σελίδες Ιστορίας της Καθημερινής στις 24/9/2013, με τίτλο Υδραυλικά έργα στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου γραμμένη από τον Διευθυντή Ερευνών του Ιδρύματος Ακτία Νικόπολις, Δημοσθένη Δόνο)