Μια χαρακτηριστική περίπτωση μετανάστευσης στην Αθήνα μας δίνει ο Αποστόλης Ντάλας από το Πιστιανά Άρτης : “….Μετά την απόλυσή μου από το στρατό ασχολήθηκα με τις αγροτοκτηνοτροφικές εργασίες. Τον Νοέμβριο του 1947 γεννήθηκε το τρίτο μου παιδί, ο Βασίλης, το 1950, τον Σεπτέμβριο, η Φωτεινή, το 1953 ο Φίλιππος και το 1955 το τελευταίο μου παιδί, ο Στέφανος και ήμουν πλέον υπερπολύτεκνος.
Τότε λόγω των οικονομικών αναγκών, εκτός από τις αγροτικές ασχολίες, ασχολήθηκα και με την τέχνη του μαραγκού ως αυτοδίδακτος, που εκτός από τα κουφώματα, έφτιαχνα και βαρέλια, τελάρα, καρδάρια κ.λ.π.
Παρ’ όλο που δούλευα σκληρά, απ’ το πρωί που φώτιζε η μέρα, μέχρι που νύχτωνε, η οικονομία δεν είχε καλό αποτέλεσμα γιατί υπήρχε και η εκμετάλλευση από τους πελάτες, γιατί ορισμένοι, τους έκανες τη δουλειά τους, σου δίνανε ένα άλφα ποσόν και τα υπόλοιπα μην τα είδατε…………..
Έτσι πήρα την απόφαση τον Μάιο του 1958, να πάω στην Αθήνα. Στην Αθήνα όταν πήγα, έπιασα δουλειά σε ένα ξυλουργείο, στο Βύρωνα. Το Σεπτέμβριο πήγα στο χωριό και πήρα μαζί μου τον μεγαλύτερο γιό μου, τον Θεοφάνη, όπου μπήκε σε μια τεχνική σχολή του Υπουργείου Εργασίας ως Ηλεκτροσυγκολλητής. Τον άλλο χρόνο ήρθε ο άλλος γιός μου, ο Βασίλης, που πήγαινε στο νυχτερινό Γυμνάσιο και δούλευε ως μπογιατζής αυτοκινήτων.
Ύστερα από λίγα χρόνια ήρθε η κόρη μου η Σταυρούλα να μας μαγειρεύει και να μας πλένει, διότι για μένα ήταν δύσκολο και κουραστικό γιατί δουλεύαμε και το απόγευμα, μέχρι που νύχτωνε. Κατόπιν ο άλλος ο γιός μου ο Φίλιππος και πήγαινε Γυμνάσιο. Τέλος, τον Νοέμβριο του 1969 ήρθανε στην Αθήνα η γυναίκα μου με την κόρη μου την Φωτεινή, όπου η οικογένεια ενσωματώθηκε……Το Δεκέμβριο του 1976 μου συνέβη ένα εργατικό ατύχημα…” (Πηγή : ΕΝΘΥΜΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, Απόστολος Ντάλας, Αθήνα, 2005)
Στη φωτογραφία ο συγγραφέας στην Αθήνα, όταν εργαζόταν στο αρχοντικό του Κωλέττη στη Στοά του Αττάλου, από το ίδιο βιβλίο.
