“Το πέτρινο τοπίο του προσφυγικού συνοικισμού της Άρτας στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Σκηνικό ατομικής μοναχικότητας συνθέτουν τα εικονιζόμενα πρόσωπα : ο προστάτης της οικογένειας Χρήστος Παπαδόπουλος, η ακουμπισμένη στο βράχο Κυριακούλα που έγινε μοδίστρα, η Μαρίκα που έγινε δημοδιδασκάλισσα στις Σέρρες και μια αταύτιστη γυνακεία φιγούρα. Στην κορυφή του βουνού διαγράφονται τα κτίρια του Στρατώνα…….” (Πηγή : Ν’ ΑΚΟΥΓΑ ΤΗΝ ΛΑΛΙΑΝ ΤΟΥΣ, Ε. Ντάτση, Αθήνα, 2024)
