————–
“Η λέξη Κόπραινα απαντιέται σέ όλα τά σερβοελληνικά λεξικά, παλαιά καί νεότερα, καί σημαίνει κάτι αραχνούφαντο, κάλυμμα, πέπλο. Ή Κόπραινα καί ή αμμώδης περιοχή της καλυπτόταν μέ στρώμα αλατιού καί ήταν κατάλευκη, σάν νά σκεπαζόταν μέ πέπλο. Άλλωστε, από αιώνες γινόταν εκεί εμπόριο αλατιού καί γι’ αυτό ασφαλώς μετονομάστηκε σέ Αλυκή. Ίσως λοιπόν σέ αυτό τό λευκό επίστρωμα αλατιού νά οφείλει ή Κόπραινα τό όνομά της…..”
(Πηγή Άρθρο του Γ. Τσούτσινου στο Περιοδικό ΣΚΟΥΦΑΣ, τχ. 85, 1995)
Στη φωτογραφία “Στο λιμάνι της Κόπραινας το 1937” (Φωτο από Αρχείο Σ. Σαρλή)
ΟΛΑ ΚΙ ΟΛΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΠΙΤΙΑ…..
———————
“Όλα κι όλα τέσσερα σπίτια, το καφενείο, που ήταν και μπακάλικο και κουρείο κι εστιατόριο κι εμπορικό. Και το τελωνείο ψηλό, επιβλητικό, δίπατο. Με χοντρά ντουβάρια, πέτρινες σκάλες και μεγάλες αποθήκες στο ισόγειο. Παράθυρα με σκαλιστό λιθάρι στις καμάρες και χοντρά κάγκελα. Για ασφάλεια. Τα εμπορεύματα δηλαδή να ναι ασφαλισμένα. Κι ένα γύρω τούτη η απόλυτη άπλα. Ο ουρανός, η θάλασσα κι η γη. Στο ίδιο επίπεδο όλα. Αφού όταν έβρεχε καμιά φορά, απ’ εκείνες τις ξαφνικές μπόρες του καλοκαιριού, ξέρετε, που κρατάνε δέκα λεπτά, το νερό σκέπαζε τούτη την ξερή γή, την επίπεδη, έτσι που γινόταν ένα με τη θάλασσα. Και τότε έβλεπες τούτα τα έξι σπίτια σαν να πλέουν πάνω στο νερό….και μακριά το φάρο που ήταν στην άκρη της ισόπεδης γης, ν’ αρμενίζει σαν καράβι……”
(Πηγή : “ Φυγή στον Αμβρακικό”, Θεατρικό έργο του Ν. Δημόπουλου)
Στη φωτογραφία “Τα κτήρια του Τελωνείου τη δεκαετία του’70”
(Φωτο από το αρχείο Ε. Πλακιά, όπως δημοσιεύτηκε στο Λεύκωμα του Ε. Ιντζέμπελη ΚΟΠΡΑΙΝΑ, ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ, Άρτα, 2008)
