“Αρτηνοί φοιτητές και φίλοι που αγαπούσαμε τη φυσική ζωή και τη θάλασσα, αποφασίσαμε και κάναμε διακοπές στον Ελαιώνα της Κορωνησίας, στα πρότυπα των προσκοπικών κατασκηνώσεων. Τρία καλοκαίρια διήρκεσαν οι κατασκηνώσεις μας και ειδικότερα κατά τα έτη 1963, 1964 και 1965.
Το καλοκαίρι του 1963 πήγαμε με ποδήλατα και στείλαμε τα απαραίτητα με φορτηγάκι ενώ τα καλοκαίρια των δύο επόμενων ετών, ένα κλιμάκιο πήγε από το Μενίδι με την ξύλινη βάρκα που είχαμε αγοράσει με τον αδελφικό μου φίλο, αείμνηστο Χρήστο Κατσίκα και άλλο κλιμάκιο με ποδήλατα από το δρόμο.
Η Κορωνησία τότε ήταν ένα απομονωμένο ψαροχώρι με παρθένα φύση, χωρίς καμιά σχεδόν εκείνη την εποχή οικονομική δραστηριότητα. Δυο – τρία μαγαζάκια στην παραλία με κυριότερο του Διομήδη Κολοβού, ένα μικρό παντοπωλείο του Φώτη Πατέντα και ένα ψαροταβερνάκι του Χρήστου Λώλη και της συζύγου του Σταυρούλας απέναντι από το πηγάδι, η οποία μας τηγάνιζε ψάρια και καλαμάρια, μας έφτιαχνε ομελέτες με αυγά χωριάτικα, αγγουροντομάτα σαλάτα, ρετσίαν Κουρτάκη ή μπύρα και την περνούσαμε με λίγα έξοδα……….
Οι μέρες του καλοκαιριού είναι μεγάλες και η συνεχής ζωή στη σκηνή στο ύπαιθρο χωρίς τις στοιχειώσεις ανέσεις του σπιτιού, αποβαίνει κουραστική. Έτσι η παραμονή μας στην κατασκήνωση αυτή διαρκούσε περίπου 10 μέρες. Στο χωριό μας αγαπούσαν, όχι επειδή αφήναμε πέντε δεκάρες αλλά γιατί η παρουσία μας έδινε κάποια τουριστική νότα στην απομονωμένη τότε Κορωνησία, η οποία δεν είχε λεωφορειακή γραμμή και τα ιδιωτικά αυτοκίνητα της Άρτας ήταν λίγα και προτιμούσαν περισσότερο το ανεπτυγμένο Μενίδι.
Εύγλωττη είναι η φωτογραφία από την αναχώρησή μας το καλοκαίρι του 1963 με τους μικρούς μας φίλους να μας κατευοδώνουν. Με τα ποδήλατα έτοιμα για την επιστροφή ο Κώστας Κατσάνος , όρθιοι οι Χρήστος Κατσίκας και δίπλα του ο Πάνος Πατέντας, Γιώργος Χαλκιάς και Θανάσης Κονταξής……” (Πηγή : ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΌ ΤΗΝ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΡΤΑ, Γ. Χαλκιάς, Αθήνα, 2023)
