Γράψαμε πρόσφατα για τα αρχαιολογικά, ταφικά ευρήματα στην κοίτη του Αράχθου και ανατρέξαμε στη θεωρία που είχε διατυπώσει πριν αρκετά χρόνια ο Κωνσταντίνος Στρατής, Μηχανικός Υδρεύσεως του Δήμου Αρταίων, στο βιβλίο του «ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΚΑΙ Η ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΣΣΑ». Γράφει σχετικά ο συγγραφέας :
“Η ΠΡΟ ΤΟΥ 1215 ΚΟΙΤΗ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΤΗΣ
Ο ποταμός την εποχήν εκείνην, ακολουθών τας παρυφάς των έναντι της Κουκουναριάς λοφοσειρών του χωριού Πέτα, έρρεεν επί της ευθυγράμμου σχεδόν κοίτης του και κατηυθήνετο προς την έναντι λοφοσειράν της Περάνθης. Δηλαδή δεν εσχηματίζετο τότε γωνία εις την ένθεν της Κουκουναριάς θέσιν, όπως συμβαίνει σήμερον. (Να προσθέσω στο σημείο αυτό ότι η Κουκουναριά ήταν στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη στη Βλαχέρνα, ακριβώς στη στροφή του δρόμου μετά το φράγμα. Πήρε το όνομα από μια μεγάλη κουκουναριά που υπήρχε εκεί και στο σημείο βρίσκονταν και ο 91ος Οθωμανικός σταθμός της οροφυλακής).
Η δημιουργηθείσα, συνεπεία της πλημμύρας, νέα ροή, εγένετο αφορμή ν’ αυξηθή τεραστίως η έκτασις μεταξύ Κουκουναριάς και Διοδίων αιγιαλού. Η τότε σχεδόν ευθύγραμμος κοίτη του, ωδήγει τα ύδατα τοου ποταμού προς την Κόπραιναν, όπου και αι εκβολαί αυτού. Ήτοι αι λοφοσειραί Πέτα, Νεοχωρακίου κλπ. ήσαν περιοχαί ευρισκόμεναι – διά την Άρταν τότε – επί της έναντι του ποταμού όχθης.
“ΠΕΡΝΑΝΤΙ”
Η λοφοσειρά η ονομαζόμενη σήμερον Περάνθη, ωνομάζετο την εποχήν εκείνην “Περνάντι”. Την ονομασίαν ταύτην κατ’ αρχήν είχεν μόνον η θέσις της σημερινής Κουτσομύτας, με την πάροδον δε των ετών την έλαβεν ολόκληρος ο λόφος, ο οποίος ωνομάσθη Περάνθη, διότι ήτο κατάφυτος από την ανθίζουσαν πικροδάφνην.
Εις τον διαχωρισμόν τούτον υπό του ποταμού της περιοχής, οφείλεται και ο επί Τουρκοκρατίας διαχωρισμός των ορίων της Ηπείρου – περισσότερον της Άρτης – και της Ακαρνανίας, της οποίας τα σύνορα δυστυχώς ευρίσκοντο μόλις 15 χιλιόμετρα έξω της Άρτης. Εκεί είναι και η κοίτη του σημερινού Ξεροπόταμου, ο οποίος ωνομάζετο Άνινος. Η κοίτη αύτη, ως και τα ύδατα του Ξεροπόταμου τούτου, ηκολούθουν και ακολουθούν και σήμερον την προς την Κόπραιναν ροήν των, ηνούντο δε με τα ύδατα του ποταμού της Άρτης, ο οποίος, προ του Δεσποτάτου ωνομάζετο “Άθαμος”. Παράλληλος περίπου προς την κοίτην του τότε Άθαμου ποταμού, ήτο και είναι η κοίτη του Ξεροπόταμου Ανίνου. Τα νερά λοιπόν του ποταμού της Άρτης, ακολουθούντα την Περάνθην, συνηντώντο εις τον δρόμον των με τα νερά του Ανίνου και όλα μαζί κατηυθύνοντο, ως είπομεν, εις την Κόπραιναν και παλαιάν Μπούκαν, όπου, με την πάροδον του χρόνου, εδημιουργήθησαν όλαι εκείναι αι προσχώσεις της περιοχής….” (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Δείτε επίσης το λινκ https://doxesdespotatou.com/mipos-o-arachthos-kapote-eiche-diaforeti/
Στη φωτογραφία το σκίτσο του Κ. Στρατή που δείχνει την πορεία του Αράχθου “προ του Χαλασμού”. Με τον όρο “Χαλασμός” υπονοεί μάλλον κάποια πολύ μεγάλη πλημμύρα του ποταμού συνέπεια της οποίας ήταν η αλλαγή του υπεδάφους και της ροής των υδάτων. (Ευχαριστώ θερμά τον δάσκαλο κ. Γιάννη Κραμπή, για την προμήθεια του υλικού).
