———————-
Ο Λ. Κουτσονίκας, όσον αφορά στην αιτία της κατάληψης της Μονής και τον αφανισμό των πολιορκημένων στο Μοναστήρι του Σέλτσου στις Πηγές Άρτης, ισχυρίζεται ότι ήταν η προδοσία. Παρέχει την πληροφορία ότι η προδοσία δεν έγινε από Γοτιστάνο αλλά από κάποιον ανηψιό του Ζήκου Μίχου από τη Λάκα της Λέλοβας, ο οποίος ήταν μαζί με τον Παλάσκα. Βέβαια δεν αφήνει πολλά περιθώρια ότι την προδοσία δεν την ενήργησε ο Παλάσκας. «Ο δε Παλάσκας, αφού επρόδωσε τα σχέδια του Αλή Πασσά εγένετο εχθρός άσπονδος, εις δε τους Σουλιώτας φίλος εμπιστευμένος, και δι’ αυτό τω είχον δομένην και θέσιν τινά οχυράν να την διατηρήση με τους υπό την οδηγίαν του, μεταξύ των οποίων είχε και τους δύω συγχωρίους του. Όταν δε μία των νυκτών είχεν έλθει η σειρά της φυλακής εις αυτούς, εύρεν την περίστασιν αρμοδίαν και εξήλθεν ο απεσταλμένος του Αλή Πασσά και μεταβάς ειδοποίησε τους Οθωμανούς, οίτινες είχον προειδοποιηθεί παρά του Αλή Πασσά. Παραχρήμα δε ο αρχηγός Μπεκήρ Τζογαδώρος μετά τριών χιλιάδων στρατιωτών εισήλθε και κατέλαβε την θέσιν ταύτην, εξ ης ευκόλως ηδύνατο να προχωρήσει ο στρατός εις το ενδότερον του τόπου, όπου είχαν και τας οικογένειάς των οι Σουλιώται».
Την άλωση του Σέλτσου την αποδίδει σε προδοσία και ο Π. Αραβαντινός. Συγκεκριμένα γράφει ότι : « Ασήμαστός τις, ονόματι Γεώργιος Κύργιος εκ Μπάλας, λαβών παρά του Αλή Πασσά υπόσχεσιν ότι θα διορισθή αρχηγός της Λάκας, εάν κατορθώση να παραδώση τους εν Σέλτσω Σουλιώτας, ενήργησεν τα της προδοσίας….ήλθεν (ούτος ) εις την Μονήν και συνήντησε τον Κίτσον Μπότσαρην, μετά του οποίου συνεδέετο διά συγγενείας και προφυλακισθείς ότι περιέπεσεν εις την δυσμένεια του Αλή, εξελιπάρησε την προστασίαν αυτού. Ο Κίτσος έδωκεν εμπιστοσύνην εις τους λόγους του και τον περιέλαβε μεταξύ των πιστών φρουρών της Μονής. Ούτος συνεννοηθείς μετά των Τούρκων, ήνοιξε την θύραν της Μονής την νύκτα της 14-15 Απριλίου και δια αυτής εισέβαλον οι εχθροί εντός της Μονής*».
(Πηγές :1)ΓΕΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ, Λ. Κουτσονίκας, Αθήναι, 1863 2) ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΑ ΤΟΥ ΤΕΠΕΛΕΝΛΗ, Π. Αραβαντινός, Αθήναι, 1895
3) Σημειώσεις καθηγητή Ηλία Μπάκου)
*Όσον αφορά την πληροφορία ότι ο προδότης άνοιξε την θύρα και εισήλθαν οι εχθροί , ο Αραβαντινός δεν είναι αξιόπιστος καθώς η Μονή δεν αποτελούσε φρουριακό συγκρότημα ώστε να καταληφθεί με το άνοιγμα της πόρτας. Αντίθετα οι Σουλιώτες βρίσκονταν γύρω από το Μοναστήρι και σε μια ακτίνα περίπου μιας ώρας, στις οροσειρές του Φράξου.
Για το Ολοκαύτωμα των Σουλιωτών στη Μονή Σέλτσου μπορείτε να διαβάσετε και στο λινκ https://www.facebook.com/…/a.1307107556…/143877797681672
Στην παλιά φωτογραφία «Γενική άποψη του Μοναστηριού του Σέλτσου. Διακρίνεται το καθολικό της Μονής, τα Κελλιά και μεταξύ αυτών κάτω από την καρυδιά, το σημείο “Χορός” απ’ όπου έπεσαν στο γκρεμό χορεύοντας Σουλιώτες και Ραδοβυζινοί το 1804» (Φωτο από το αρχείο Ηλία Μπάκου).