——————-
“Στήν κορφή τού τοίχου, έκεί όπου στηρίζεται ή σκεπή ( «τσιατή»), υπάρχει μιά πέτρινη προεξοχή, ή «γρεπίδα». Γιά νά γίνουν τά οικήματα άντισεισμικά, έντός τοϋ τοίχου τοποθετούν τά «ξυλοδέματα» (ξύλινες σκάλες έπί τών όποιων χτίζουν καί καλύπτουν όλόκληρη τήν έπάνω έπιφάνεια τοϋ τοίχου).
Στις τέσσερες γωνίες, πάνω άπό τό τελευταίο «ξυλόδεμα» τοποθετούν τέσσερα φιαλίδια πλήρη αγιάσματος. Όταν τελείωνε ό τοίχος οί τεχνίτες κατασκεύαζον τήν «τσιατή». «Ρίχνουν τις γρεντιές, καρφώνουν τις τέσσερες μαχές, τά ψαλίδια, τά πέταυρα και πάνω σ’ αύτά βάζουν τις πλάκες. Οί γρεντιές πρέπει νά είναι μονές γιά νά ζούν οί νοικοκυραϊοι, Όταν «γίνονταν ή τσιατή οί φίλοι, οί συγγενείς καί οί γειτόνες, τοϋ νοικοκύρη, γιά νά ευχαριστήσουν τούς μαστόρους τούς πήγαιναν δώρα διάφορα φαγουλάτα, κάλτσες, μαντήλια και πετσέτες»”. (Πηγή : ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΞΗΡΟΒΟΥΝΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ, Σ. Γεωργούλας, Ηπειρωτική Εστία, τχ.177-78, 1967)
Στη φωτογραφία “Σκεπές” ((Φωτο του Κ. Μπαλάφα από το Λεύκωμα ΗΠΕΙΡΟΣ, Αθήνα, 2003)