“…….Ως το 1887, μεθοδικά οι Γερμανοί κατάφεραν να εισχωρήσουν στα υψηλά κλιμάκια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Αβδούλ Χαμίτ, έγινε ένθερμος φίλος των Γερμανών.
Το γερμανικό χρήμα, είχε επίδραση στους Οθωμανούς κυβερνήτες και ο αιμοσταγής σουλτάνος κολακεύτηκε υπερβολικά από την ευμένεια και τη φιλία του Μπίσμαρκ. Ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη ήταν αγανακτισμένη με τα εγκλήματα των Οθωμανών εναντίον των Χριστιανών, στη Γερμανία ακούγονται διθυραμβικά σχόλια γι΄ αυτούς. Το 1879, ο Γερμανός αυτοκράτορας Γουλιέλμος Β’ γνωστότερος ως Κάιζερ, επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη και απονέμει εκατοντάδες παράσημα σε Τούρκους τιτλούχους.
Ακολουθεί στρατιωτική συνεργασία μεταξύ των δύο αυτοκρατοριών. Οι πύλες της Στρατιωτικής Ακαδημίας του Βερολίνου άνοιξαν για τους Τούρκους αξιωματικούς, ενώ ο Γερμανός Στρατηγός φον Γκολτς, ανέλαβε να αναδιοργανώσει τον οθωμανικό στρατό. Ο φον Γκολτς, πασάς πλέον, διακήρυττε ότι θα θάψει την Ελλάδα σε στρατηγικά σημεία της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας. Και στον άτυχο πόλεμο του 1897, ο τουρκικός στρατός ήταν άρτια εξοπλισμένος με όπλα Μάουζερ και τηλεβόλα Κρουπ, γερμανικής κατασκευής. Το 1887, ο Κάιζερ επισκέπτεται ξανά την Κωνσταντινούπολη και από εκεί μεταβαίνει στη Δαμασκό κι έπειτα στην Παλαιστίνη, για προσκύνημα στους Αγίους Τόπους…..” (Πηγή κειμένου : “Η φιλοτουρκική πολιτική της Γερμανίας από το 1870 ως τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο”, Άρθρο του Μ. Στούκα στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, 13 /9/2020)
Στη φωτογραφία σκίτσο της εφημερίδας Le Figaro, με το οποίο σατυρίζει την φιλοτουρική πολιτική της Γερμανίας και την υποστήριξή της στον πόλεμο του 1897.
