ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΤΟΥ ΕΔΕΣ

——————–
“Η ίδρυσις του ΕΔΕΣ είχε το πρώτον οργανωθή το 1937. Περιελάμβανε αρκετά μέλη, υπό διοικητικήν επιτροπήν αποτελουμένην από τον νομάρχη ΗΛ. Σταματόπουλο, που ευρίσκεται εν ζωή, τον τότε αντισυνταγματάρχη Ν. Ζέρβα και εμένα. Εις την επιτροπή μετείχαν επί πλέον η δ/νις Λουκία Ι. Κουντουριώτη και η κυρία Αλεξάνδρα Αθανασιάδη, εις τα σπίτια των οποίων, κατά το πλείστον, ελάμβαναν χώρα οι μυστικές συσκέψεις των διαφόρων μελών της. Αντικειμενικός σκοπός του ΕΔΕΣ εις τον οποίο μετείχαν και αρκετοί αξιωματικοί εν ενεργεία, ήταν η ανατροπή της δικτατορίας Γεωργίου Β’- Μεταξά.
Ο ΕΔΕΣ ιδρύθη κατόπιν εντολής του εν Παρισίοις διαμένοντος Ν. Πλαστήρα, διαβιβασθείσης υπό του καθηγητού Κ. Πυρομάγλου, ο οποίος επί τούτου πηγαινοήρχετο συχνά εις το Παρίσι, μεταφέροντας οδηγίες του Πλαστήρα, που ήταν ο ουσιαστικός αρχηγός της οργανώσεως. Κατά τον αυτόν χρόνο, κατόπιν αποφάσεως της επιτροπής ασφαλείας, όργανον του Μανιαδάκη, ο οποίος φαίνεται πως κάτι είχε μυρισθεί, μ’ εξετόπισεν εις το χωρίον Μπάρμπισα της νήσου Πάρου.
Η οργάνωσις του ΕΔΕΣ είχε λάβει μεγάλη ανάπτυξι, αλλά μετά την υπό της Ιταλίας κατάληψι της Αλβανίας και κατόπιν εντολής του Πλαστήρα διέκοψε την προς ανατροπήν της δικτατορίας δράσιν της, διά να την επαναρχίση κατά το τέλος του 1941 με σκοπόν πλέον την απελευθέρωσιν της χώρας από τους κατακτητές, Ιταλούς, Γερμανούς και Βουλγάρους.
Το καλοκαίρι του 1942 μέρος του ΕΔΕΣ υπό την ηγεσία του Ζέρβα και Πυρομάγλου, εγκατέλειψε κρυφίως τας Αθήνας και εγκατεστάθη εις την περιοχήν Ηπείρου και Αιτωλοακαρνανίας, όπου άρχισε συνεχή αγώνα κατά των στρατευμάτων των κατακτητών. Εγώ ατυχώς δεν είχα προφθάσει να λάβω μέρος, διότι είχα ήδη φυλακισθή υπό των Ιταλών, όπως και ο αδελφός του Ζέρβα Τάσιος και διάφορα άλλα μέλη της οργανώσεως…..” (Πηγή : ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Λ. Σπαής, Αθήνα,1970.)

Στη φωτογραφία η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη, το 4o μέλος του ΕΔΕΣ πριν ακόμη ξεκινήσει ο ένοπλος αγώνας.(Πηγή : https://eoeaedes.blogspot.com/2014/10/blog-post.html?m=1…)

Δημοσιεύθηκε στην Η Άρτα στην κατοχή και την Αντίσταση. Αποθηκεύστε τον μόνιμο σύνδεσμο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *