“….Τέλος, η μεγάλη μέρα της γιορτής για την αναχώρησή μας ήταν και η πιο πλούσια από πλευράς διατροφής, αφού καλούσαν τσοπάνηδες κοντοχωριανούς από τα Ρετσιανά και μας έψηναν αρνιά στη σούβλα. Οι επισκέπτες μας έφερναν μπόλικα κεράσματα, γλυκά και άλλα μικροδωράκια, κι εμείς βάζαμε τα δυνατά μας στη γιορτή να τους ευχαριστήσουμε ανάλογα και να ξεχωρίσει η ομάδα μας, είτε με τον ύμνο της, είτε με την εφημερίδα της, που την είχαμε συντάξει όλοι μας με μεγάλη φροντίδα και κόπο.
Μετά απ’ αυτά πηγαίναμε μια κοντινή εκδρομή με τον καρνάβαλο του Μάνταλου στα γύρω χωριά, είτε στη Μεγαλόχαρη, είτε στις Πηγές για μια τουριστική εξερεύνηση και να συναντήσουν οι χωρικοί νέο κόσμο, που σπάνια είχαν την ευκαιρία να δουν να επισκέπτεται το χωριό τους.
Αλλά όταν ερχόταν η μέρα της αναχώρησης, τότε μας έπιανε μια βαριά μελαγχολία που θα κρατούσε μέρες, γιατί δεν είχαμε άλλες τέτοιες ευκαιρίες εκείνα τα χρόνια της μεγάλης φτώχειας, να ξεφεύγουμε από την πόλη και να ζούμε λίγο διαφορετικά. Αφού μια φορά που μας πήγαν σε κατασκήνωση της Πρόνοιας στον Παντοκράτορα της Πρέβεζας, νομίζαμε ότι είχαμε πάει στην άλλη άκρη του κόσμου κι ας ήταν μόνο μια ώρα από την Άρτα. Ούτε καν στη θάλασσα μπορούσαμε να πηγαίνουμε γιατί τα έξοδα ήταν πολλά με το λεωφορείο και τέτοιες πολυτέλειες δεν τολμούσαμε ούτε καν να τις σκεφτούμε, πόσο μάλλον να τις ξεστομίσουμε στον πατέρα μας.
Αφού ξεστήναμε και διπλώναμε τις σκηνές, φορτώναμε τα πράγματά μας στο λεωφορείο του Μάνταλου, αφού μόνο αυτό υπήρχε τότε για το δρομολόγιο αυτό και μπαίναμε να πιάσουμε τις θέσεις μας. Παρά τις μεγάλες προσπάθειες του αρχηγού της κατασκήνωσης να τραγουδήσουμε όσα μας είχε μάθει, δεν μπορούσε να μας παρασύρει με τον ενθουσιασμό του και νωχελικά τραγουδούσαμε μόνο το γνωστό μας «τα περάσαμ’ όμορφα, όμορφα, όμορφα….». Αλλά στο μυαλό μας υπήρχε πάντα η σκέψη για την επόμενη κατασκήνωση και περιμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία να έρθει ο άλλος Ιούλιος για να ξαναπάμε στην κατασκήνωση στις Κρανιές, που αντιπροσώπευε για μας τον κόσμο όλο….” (Πηγή : ΤΟ ΞΥΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, Ελευθέριος Α. Τσιρώνης, Πάτρα, 2018)
Στη φωτογραφία “Αναμνηστική φωτογραφία από τις Κρανιές, την δεκαετία του ’80”. Στο κέντρο ο τότε Μητροπολίτης Άρτης Ιγνάτιος. (Φωτο από αρχείο Αλέξη Τσοβίλη)
