“Όσοι κτηνοτρόφοι ακολουθούσαν τη δεξιά όχθη του Αράχθου, τα ριζά του Ξηροβουνιού, έκαναν τους σταθμούς : διακλάδωση δρόμου για Σγάρα ή Κο(ρ)δέλα Πλάκας, Κιάφα, Γραμμενίτσα, Βαλαώρα Άρτης ή Μπάνη, Ράμα κτλ. Τα κοπάδια που πήγαιναν από τη Μπάνη παρνούσαν μέσα από τον κάμπο της Κόπραινας για να σκαλώσουν στο Δεκαεφτά, πριν το Μενίδι. Η πορεία μέσα από τις νερομάνες ήταν δύσκολη, τα πρόβατα σε πολλά σημεία έπρεπε να κολυμπούν μέσα στο νερό. Οι πραταραίοι “έρουγαν” τα γκεσέμια τραγιά και κριάρια κι ακολουθούσε το προβατομάνι. Σαν έβγαιναν αντίπερα από κάθε χαντάκι τα πρόβαταμε κολλημένα τα μαλλιά από το νερό τινάζονταν, ξανατινάζονταν να στεγνώσουν, ενώ τ’ αχαμνούτσικα ζγουράκια “γατσιομάλλιαζαν” από το κρύο”. (Πηγή : ΟΙ ΝΟΜΑΔΕΣ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΙ ΤΩΝ ΤΖΟΥΜΕΡΚΩΝ, Ν. Καρατζένης, Άρτα, 1991)
Παλιά φωτογραφία με Μελισσουργιώτικο κοπάδι με το σχόλιο ” Απ’ την παλιά χωριάτικη ζωή : στ’ άρμεμα, τα κρατούν μην μπαν’ στο στάλο, να πιάσουν όσα τσ’ έφχαν και να τα μετρήσουν…βιό τα γιδοπρόβατα”. (Πηγή : “ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΕΛΙΣΣΟΥΡΓΟΙ, 1952”, που βρίσκεται στο Μουσείο των Μελισσουργών, όπως δημοσιεύτηκε στο “ΧΡΟΝΙΚΟΝ του χωριού Μελισσουργοί”, Επιμέλεια Τ.Δ. Μπανιάς & Α.Σ. Ρίζος, Αθήνα, 2023).
