————–
Αλλού τα λεν κυκλάμινα. Στο χωριό μου λίγοι τα ξέρουν με τ’ όνομα αυτό. Κι όμως όλοι τα γνωρίζουν απ’ τη δειλή τους όψη και απ΄ την απαίσια σημασία πώχει η εμφάνισή τους για τη ζωή του χωριού.
Είναι τα χινοπωριάτικα λουλούδια που ξεμυτάνε κάτω απ’ τις ανήλιες σπηλαιοτοπιές των βράχων, κάτω απ’ το προστατευτικό φύλλωμα των πουρναριών σαν πιάση η πρώτη βροχούλα, για να συμπληρώσουν την άγρια εικόνα του χινοπώρου. Το δειλό φανέρωμά τους είναι το προμάντεμα του κακού καιρού, είναι το προμήνυμα του άγριου χειμώνος πώρχεται να φέρη στο χωριό την έρημη κατάντια……………………
Λες και νοιώθουν πως η γέννησή τους είναι συνδεδεμένη με τα χάλασμα και με το θάνατο του χωριού. Γι’ αυτό κρύβονται στ’ απόσκια. Δεν μοιάζουν με τα λουλούδια της άνοιξης, που φέρνουν χαρά. Είναι τα περιφρονημένα φτωχά λουλούδια του χωριού μου, πώχει το ριζικό τους τη βαρειά αποστολή του κακού αγγέλου. Είναι σημάδια του καιρού που σκορπάνε του χωρισμού τη λύπη και την κατάρα της διάλυσης, του, ως τώρα, ευτυχισμένου χωριού. Είναι της εποχής σημάδια που στέλνουνε στα ξένα κάθε χαρά του τόπου, κάθε ζωή και κίνηση κι αφήνουν εκεί μονάχα την καταφρόνια, την ερημιά τον πόνο…….Είναι “οι διώχνες” του χωριού μου!!!!
(Χρονογράφημα του Κ Κωσταδήμα στα “Τζουμερκιώτικα & Αρτινά Νέα”, τχ. 2, 1932)
Στη φωτογραφία “Πίνακας του Γιώργου Βαρλάμου με τίτλο ΚΥΚΛΑΜΙΝΑ, 2003” (Πηγή https://paletaart.wordpress.com/)
