Ίσως η γενιά μερικών από μας είναι η τελευταία που θυμάται τους μασκαράδες να περιδιαβαίνουν στις γειτονιές τα δυο Σαββατοκύριακα της Αποκριάς και της Τυρινής. Τότε που οι εξώπορτες στις γειτονιές της Άρτας και στα χωριά της ήταν ανοιχτές και η λάμπα στην αυλή ήταν αναμένη για να βλέπουν και να μπαινοβγαίνουν γνωστοί και ξένοι μασκαρεμένοι. Οι νοικοκυρές τους καλοδέχονταν και τους τρατάρανε τις ωραίες Αρτηνές πίττες, κοτόπιττα, γαλατόπιττα την Αποκριά και τυρόπιττα την Τυρινή και τους γέμιζαν τα ποτήρια με κρασί και τσίπουρο. Σε μεγάλες παρέες, οι μασκαρεμένοι έμπαιναν στα σπίτια βουβοί μήπως τυχόν και τους γνωρίσουν απ’ τη χροιά της φωνής τους και κάνανε αστεία και χειρονομίες στους σπιτίσιους που προσπαθούσαν να μαντέψουν ποιος κρύβονταν κάτω απ’ τη μάσκα. Τραγουδούσαν, χορεύαν, μετά βγάζαν και την προσωπίδα και φανερώνονταν, έλεγαν και τ’ αστεία τους και φεύγαν για να συνεχίσουν και να παν και σ’ άλλα φιλικά σπίτια….
Όσο για τον κεντρικό δρόμο της πόλης, την Σκουφά, γέμιζε από μασκαρεμένους. Δεν χρειάζονταν ιδιαίτερες στολές….Αρκούσαν μερικά παλιά ρούχα, δυο – τρεις χρωματιστές κόλλες που τις καρφίτσωναν πάνω τους, ένα καλό γάνωμα στο πρόσωπο ή μια προσωπίδα απ’ του Μπαρμπούτη, και πολλές φορές και μια γκλίτσα για να διώχνουν τα παλιόπαιδα που τους έπαιρναν στο κατόπι… «Ένα κομμάτι μακαβάς, δυο ραφές, δύο τρύπες γιά τά μάτια, μιά γιά το στόμα καί δυο τρεις χρωματιστές γραμμές καί βουλές καί νά οί φτηνές προσωπίδες, ένα δίλεπτο ή μία» γράφει ο Βαφιάς….
Στις δυο φωτογραφίες που ακολουθούν από το αρχείο του Γιάννη Χουλιάρα, ένα από τα δρώμενα στην οδό Σκουφά κάποιες Απόκριες την δεκαετία του ’50. Ο Χαρίλαος Χουλιάρας μεταμφιεσμένος σε καμπούρη, χορεύει και τραγουδά υπό τους ήχους της μπάντας, συμμετέχοντας έτσι στο ξεφάντωμα και το κέφι που γέμιζε την ατμόσφαιρα τις Αποκριές στην Άρτα….
