“…..Από τα αναγκαία για το δρόμο για τα χειμαδιά ακόμα ήταν η τέντα, η τραγομαλλούσα. Οι φούρκες για το στήσιμό της στο δρόμο, όταν μας έβρισκε η βροχή. Ήταν αδύνατο το φθινόπωρο στην κάθοδό μας να μη μας βρει βροχή ή βροχές, επίμονες και καταρρακτώδεις κάποτε. Μουσκίδι από τα γόνατα και κάτω, στριμωγμένοι μέσα στην πρόχειρη της κακιάς ώρας σκηνή (τσιατούρα) των 3-4 τετραγωνικών μέτρων που σπάνια μας χωρούσε όλους, ενώ τα πόδια έμεναν σίγουρα απ’ έξω, και , ω του θαύματος, ξημερώναμε ! κι είχαμε το κουράγιο να συνεχίσουμε….”. (Μαρτυρία Μ. Β. Αυδίκου στο Λεύκωμα ΣΥΡΡΑΚΟ, ΠΕΤΡΑ – ΜΝΗΜΗ – ΦΩΣ, Συρράκο, 2004)
Στη φωτογραφία “Πρόχειρος καταυλισμός με τέντες (τσιατούρες). Απαραίτητο εξάρτημα, η κάπα.(Φωτο από το ίδιο βιβλίο)