ΝΕΟΝ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΝ ΥΠΝΟΥ Η “ΑΝΕΣΙΣ”

Διαφημιστική καταχώρηση του νεόδμητου ξενοδοχείου η “ΑΝΕΣΙΣ”, ιδιοκτησίας του Δημήτριου Αθανασίου, που βρισκόταν στο κέντρο της πόλης, στην πλατεία του Αγίου Δημητρίου. Το ξενοδοχείο υπήρχε από πιο παλιά, στην ίδια θέση και υπό την ίδια διεύθυνση, με την επωνυμία “Ματζέστικ”, και είναι καταγεγραμμένο ως ξενοδοχείο ύπνου στον 2ο Οδηγό των επαγγελματιών της Άρτας, περίοδος 1920-1929. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι “…επιτρέπεται η χρήσις λουτρού και εις τους μη διαμένοντας εις το Ξενοδοχείον”. Σε μια εποχή που για τους περισσότερους το μπάνιο γινόταν συνήθως στη σκάφη, παίρνοντας νερό από τον κουβά, το μπάνιο σε λουτρό ήταν πράγματι μια μεγάλη πολυτέλεια….

Μπορείτε να δείτε το ξενοδοχείο στο λινκ https://doxesdespotatou.com/i-plateia-toy-agioy-dimitrioy-2/

(Πηγή φωτογραφίας : Λεύκωμα ΑΡΤΑ 1881 – 1941, Ε. Ιντζέμπελης, Αθήνα, 2010)

Δημοσιεύθηκε στη Χάρτες, χαρακτικά και γκραβούρες | Σχολιάστε

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ – 1968

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ – 1968, Άνοδος στη Β’ Εθνική

Κων. Αγγέλης, Βασ. Ρέντζος, Δημ. Χουλιάρας, Νικηφ. Κοντογεώργος, Δημ. Σιακούφης, Βασ. Χρηστάκης, Κων. Μπασιούκας, Λαμπ. Σκούρας, Ευθ. Σιδηρόπουλος (τεχνικός), Σπ. Γιαννούλης, Κων. Ευταξίας, Σωτ. Πέτσας, Χρησ. Κουτσογεώργος (Πούσκας), Δημ. Τζιομάκης, Δημ. Κοτρώτσος, Κων. Νίκου. (Φωτο από αρχείο Γεωργίας Ρέντζου, Παρουσίαση Κ. Μπανιάς)

Δημοσιεύθηκε στη Η ομάδα της Αναγέννησης | Σχολιάστε

Αρτηνοί ραφτεργάτες….

Εργαζόμενοι σε ραφείο στην Άρτα την δεκαετία του ’60…Είναι το ραφείο του Θόδωρου του Λάιου ,που ήταν δίπλα στου Κακαβά, προς το θεατράκι. Στη μέση καθήμενος στο τραπέζι είναι ο ιδιοκτήτης και πολύ καλός ράφτης Θεόδωρος Λάιος! (Πηγή : Λεύκωμα ΠΡΟΤΑΣΗ, Άρτα, 1999)

Δημοσιεύθηκε στη Το εμπόριο στην Άρτα | Σχολιάστε

Διαφήμιση Εμπορορραφείου “ΤΟ ΑΘΗΝΑΙΚΟΝ ΣΙΚ”

Διαφήμιση του εμπορορραφείου του Βασιλείου Φεύγα σε εφημερίδα της εποχής (Πηγή : Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ, φ. 8/11/1931)

Δημοσιεύθηκε στη Το εμπόριο στην Άρτα | Σχολιάστε

“ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΙ ΑΡΤΗΣ”  κατά το χρονικό διάστημα 1920 -1929 (Δ’ μέρος)

Είναι το τελευταίο μέρος με τους επαγγελματίες της Άρτας τη χρονική περίοδο 1920-1929.

(Πηγή : 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1913, ΠΗΡΑΜΕ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ……., Ιωάννινα, 2013)

Δημοσιεύθηκε στη Το εμπόριο στην Άρτα | Σχολιάστε

Ε.Θ.Ν.Ε., 1945 – 1947

Ε.Θ.Ν.Ε. : Ιδρυτής Ναπολέων Ζέρβας

Δεύτερος από αριστερά Β. Δερδεράκης (καθηγητής Φ.Α.- Παίκτης & Προπονητής του Π.Α.Ο.Α.), Κ. Γιώτης, Σπ. Γκόμπλιας, Θ. Γρανίτσας, Γ. Μπόλας ή Λέτσος, Β. Δήμου, Ν. Οικονόμου, Σόλων Κολοβός, Ν. Καραβασίλης, Β. Ματσούκας, Β. Σακκάς, Κ. Πανταζής (Λαινάς). Κάτω Γκαγκάλας ή Σδούκος(?)  (Φωτο & Παρουσίαση Κ. Μπανιάς)

Δημοσιεύθηκε στη Οι άλλες ομάδες | Σχολιάστε

Το Διαβολογέφυρο της Μουρμουρίτας στο Βελεντζικό Άρτης

“Βρίσκεται στη φοβόφερτη και απόκεντρη περιοχή της Μουρμουρίτας στην κοίτη του ρέματος Γερομπόρου, ανάμεσα από τα χωριά Βελεντζικό και Παλιοδιάσελλο, στο στενό και κατάφυτο παλιό μονοπάτι που αντάμωνε το Βελεντζικό με τον οικισμό Καρυές του Παλιοδιάσελλου και οικισμούς της Άνω Καλεντίνης, που βρίσκονται κοντά στο μοναστήρι της Ροβέλιστας………

Χωρίς καμιά ανθρώπινη επέμβαση το νερό ολομόναχο διάβρωσε σιγά-σιγά τον πελώριο πορώδη ογκόλιθο, τον τρύπησε και με τη μεγάλη διαβρωτική του τέχνη, διεύρυνε και αύξησε το άνοιγμα. Οι μεγάλες νεροποντές με τις έντονες καταβασιές φάρδυναν και μεγιστοποίησαν το άνοιγμα και σαν άριστοι και ακούραστοι τεχνίτες διαμόρφωσαν γραφικότατη καμάρα ικανή να διοχετεύει τα νερά και των μεγαλύτερων πλημμυρών. Το αδιάκοπο κατρακύλημα των διαβρωτικών νερών βαθαίνει συνεχώς την κοίτη και μεγαλώνει το άνοιγμα της φυσικής καμάρας. Τα νερά του ρέματος δεν ξανακαβαλίκεψαν τον πελώριο πορώδη βράχο με αποτέλεσμα να φυτρώσουν επάνω και δίπλα από το σώμα του γεφυριού, πολλοί θάμνοι, μεγάλα δέντρα και να κρεμαστούν στα πλάγια αναρριχητικά φυτά αποκρύβοντας το γεφύρι.

Χρειάστηκε να κατεβούμε στην κοίτη του ποταμού, να ξυποληθούμε και πορευτούμε ακριβώς κάτω από την καμάρα του, για να δούμε ένα μεγαλούργημα της φύσης, έναν θαυμάσιο ανάγλυφο θόλο πλημμυρισμένο από μικρούς καφέ πράσινους σταλαχτίτες. Η εξημμένη φαντασία μας και η μεγάλη ποικιλία σχημάτων των σταλαχτιτών σχηματοποίησε ανθρώπινες μορφές, σώματα ζώων, πτηνών, φυτών, καρπών και ολόκληρη αναπαράσταση από συμπεθεριακό, το οποίο μαρμάρωσε σύμφωνα με την ντόπια παράδοση, την ώρα που σταμάτησε να ξεκουραστεί. Η θαυματοποιός φύση στόλισε και τα πλαϊνά της φυσικής καμάρας με ανάλογη τεχνοτροπία και δημιούργησε μια σπανιότατη εικόνα. Από την οροφή της γραφικής καμάρας κρέμασε, δίκην προρφυρόχρωμων αλυσίδων και γαλαλοπράσινων σταλαχτιτών, αρκετές ρίζες των υπερκείμενων φυτών, οι οποίες διαπέρασαν το σώμα του γεφυριού και αιωρούνται στο ρυθμό της ποταμίσιας αύρας. Πολλά αναρριχητικά φυτά κατηφόρισαν στα πλαϊνά του γεφυριού και σχημάτισαν γραφικό παραπέτασμα, το οποίο απέκρυψε την πλευρική θέα του εμποδίζοντας και το ηλιακό φως να περάσει δημιουργώντας έτσι σκιερό χώρο……” (Πηγή : ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΠΟΘΕΣΙΩΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΑΡΤΑΣ, Α. Σχισμένος, 2009, όπως δημοσιεύτηκε στη σελίδα του Δήμου Γ, Καραισκάκη. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο στο λινκ https://gkaraiskakis.gr/diavologefyro-mourmouritas/)

Στη φωτογραφία του @Χρήστος Καρατζάς, το Διαβολογέφυρο της Μουρμουρίτας σήμερα, με τίτλο “Πάνω φυσικό γεφύρι, κάτω και εντός του αυτό!” όπως δημοσιεύτηκε στη Ομάδα @ΦΙΛΟΙ ΒΕΛΕΝΤΖΙΚΟΥ….

Δημοσιεύθηκε στη Τα Ραδοβίζια και τα χωριά τους | Σχολιάστε

Ο ναός Αγίων Αναργύρων στο Βελεντζικό Άρτης

Το κτίριο της επισκοπής Ραδοβισδίου στο Βελεντζικό, ερείπια του οποίου τα θυμούνταν οι παλιότεροι κάτοικοι του χωριού, βρισκόταν στη θέση που είναι σήμερα ο ναός των Αγίων Αναργύρων. (Πηγή :  Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΡΑΔΟΒΙΣΔΙΟΥ, Δ. Γιαννούλης, Άρτα, 1996)

Δημοσιεύθηκε στη Οι Εκκλησίες | Σχολιάστε

H Επισκοπή Ραδοβισδίου

Η ιστορία της σχεδόν άγνωστη και οι σχετικές πηγές, ελάχιστες. Κι όμως η ιστορία της Επισκοπής Ραδοβισδίου χάνεται στους αιώνες. Αναφέρεται ως «Ραδοβισδίου» για πρώτη φορά τον 9ο αιώνα από τον Λέοντα τον Σοφό και στο Τακτικό Β’ του Ιωάννη Τσιμισκή (972-976), εποχή κατά την οποία αυξήθηκε ο αριθμός των επισκόπων. Καταλάμβανε δε την 16η θέση από τις 28 που υπάγονταν στη Μητρόπολη Λαρίσης. Δεύτερη φορά αναφέρεται  ως «Ραδοβιστίου» στο Τακτικόν Α’ του Αλέξιου Κομνηνού και Τρίτη φορά αναφέρεται το 1371 σε πατριαρχικό σιγίλιο του Πατριάρχου αγίου Φιλοθέου Κόκκινου προς τον Μητροπολίτη Λαρίσης Νείλο…….

Η επισκοπή εξακολουθεί να υφίσταται στα χρόνια της Τουρκοκρατίας με έδρα αρχικά τα Μικρά Βραγγιανά. Εκείνη δε την εποχή, η ευρύτερη περιοχή των Αγράφων γνώριζε σπουδαία πνευματική ανάπτυξη με κέντρο τα Μεγάλα Βραγγιανά, όπου ο Όσιος Ευγένιος Γιαννούλης ιδρύει το 1662 “Σχολή Ανωτέρων Γραμμάτων”. Η σχολή λειτούργησε στη μονή της Αγίας Παρασκευής στη Γούβα Βραγγιανών με την επωνυμία «Ελληνομουσείον Αγράφων».

Τα πολλά μοναστήρια που κτίστηκαν και άνθισαν στην περιοχή της επισκοπής αποτελούσαν πνευματικά φυτώρια και καταφύγια των υπόδουλων Ελλήνων μέσα από τα οποία αντλούσαν τη δύναμη για αγώνα και ελπίδα για τη λευτεριά. Σημαντικότερα από τα μοναστήρια της ευρύτερης περιοχής της Επισκοπής Ραδοβισδίου είναι το μοναστήρι του Δουσίκου, χτισμένο από τον Άγιο Βησσαρίωνα, της Κορώνας, της Τατάρνας, του Προυσσού, του Αγίου Γεωργίου  Μυροφύλλου, της Σπηλιώτισσας, του Σέλτσου, της Ροβέλιστας κ.α.

Στα μέσα του 18ου αιώνα, η έδρα της επισκοπής μεταφέρεται στο χωριό Βελεντζικό, που κι αυτό στα χρόνια της τουρκοκρατίας βρισκόταν σε μεγάλη ακμή. Από τις επίσημες καταγραφές βλέπουμε ότι κάποια εποχή το χωριό αριθμούσε περίπου 830 οικογένειες και είχε 10 ναούς.

Η επισκοπή Ραδοβισδίου καταργήθηκε με Βασιλικό διάταγμα το 1833 και τμήμα της μαζί με την επισκοπή Λιτζάς και Αγράφων αποτέλεσαν την επισκοπή Καλλιδρόμης με έδρα το Καρπενήσι. Αργότερα, μετά την απελευθέρωση της περιοχής το 1881, το δυτικό τμήμα της επισκοπής Ραδοβισδίου (ΒΑ του νομού Άρτης) δίνεται το 1899 στην Μητρόπολη Άρτης, τμήμα της οποίας αποτελεί μέχρι και σήμερα. (Πηγή : Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΡΑΔΟΒΙΣΔΙΟΥ, Δ. Γιαννούλης, Άρτα, 1996)

Στη φωτογραφία “Το παλαιό καθολικό της Ι. Μ. Ροβέλιστας, το οποίο κατεδαφίστηκε το 1976” (Φωτο από το ίδιο βιβλίο)

Δημοσιεύθηκε στη Τα Μοναστήρια | Σχολιάστε

Νεροτρουβιά στις Πηγές Άρτης

Νεροτρουβιά στις Πηγές Άρτης όπως απαθανατίστηκε από τον Σπύρο Μελετζή το 1938, κατά την περιοδεία του στα χωριά της Άρτας. (Φωτο από συλλογή Α.Κ.)

Δημοσιεύθηκε στη Τα Ραδοβίζια και τα χωριά τους | Σχολιάστε