———————–
“Οι Ιταλοί μπήκανε στην Άρτα το Μάη το 1941 και μείνανε μέχρι το Σεπτέμβριο του 1943 που φύγανε με τη συνθηκολόγηση και ήρθανε στο πόδι τους οι Γερμανοί. Πολλοί απ’ τους Ιταλούς ήτανε δημοκρατικοί, ακόμη και κομμουνιστές, κι από την αρχή της κατοχής έκανα γνωριμιά με πολλούς απ’ αυτούς. Αφορμή γι’ αυτό ήταν που μαζί με τη Βασιλική Σαλαώρα και τη Ζωή Δάφνου πουλούσαμε τηγανισμένα ψάρια και κεφτέδες στους Ιταλικούς στρατώνες κι εκεί ξεθάρρεψα κι άρχισα να ξεχωρίζω και να κρυφοκουβεντιάζω με τους αριστερούς Ιταλούς. Ένα άλλο που με βοήθησε στις γνωριμίες μου με τους Ιταλούς ήταν που μόλις μπήκανε οι Ιταλοί στην Άρτα, μου επιτάξανε για πεντέξι μήνες ένα δωμάτιο από το σπίτι μου. Σ΄αυτό το δωμάτιο έμενε ένας Ιταλός καμιά εικοσαριά χρονώ, με το όνομα Λορέντζο, που ήτανε κομμουνιστής και μαγείρευε στο σπίτι μου φαί για τους Ιταλούς αξιωματικούς. Αυτός ο Λορέντζο με σύστησε και σε άλλους Ιταλούς και σ’ ένα αξιωματικό από το Ιταλικό στρατηγείο στα Γιάννενα, με το όνομα Μιχαήλ ή Γαβριήλ, που μου είπε πως ήτανε δικηγόρος. Ακόμη γνώρισα και τους δημοκρατικούς Ιταλούς της Καραμπινιαρίας της Άρτας Αρμάντο Μπλιορίνι και Λάντο ή Λάτο που ήτανε αξιωματικοί, το Νίνο, το Γκιουζέπε, το Ντίνο, το Ρούσσο, το Τζιοβάνι, το Μπιάνκο και το Ρομάνο, που ήτανε στρατιώτες και άλλους που δεν θυμάμαι πια.
Εγώ απ’ την αρχή της κατοχής άρχισα να μαθαίνω λίγα ιταλικά και με τα λίγα ελληνικά που μαθαίνανε οι Ιταλοί συνεννοούμασταν. Μόνο ο Μιχαήλ ήξερε καλά ελληνικά. Όλα αυτά ήταν σαν παιδιά μου γιατί εγώ ήμουνα τότε 45 χρονώ και εκείνα ήτανε από 18 μέχρι 25, γι’ αυτό με φωνάζανε «μάμα»……”
(Πηγή : Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ, Πηνελόπης Ρίγγα, Έκδοση “Η Γυναίκα στην Αντίσταση”, 2018)
Στη φωτογραφία η Πηνελόπη Ρίγγα ή Ρίγγενα σε ηλικία 85 χρονών από το ίδιο βιβλίο.
